gdy dźwięk harfy tworzy raczej ogólny klimat, który może posłużyć do dalszych wyobrażeń.
Dobór odpowiednich utworów pozwala na precyzyjniejsze przeprowadzenie zwłaszcza tych sesji muzykorelaksacyjnych. w trakcie których stosowana jest wizualizacja. Szczególnie często jako podkład tego typu praktyk wykorzystywana jest muzyka New Age, określana jako przestrzenna czy relaksacyjna. New Age powstał m.in. pod wpływem rozważań ludzkich o rozwijaniu psychologiczno-duchowych aspektów życia, które sprzyjają wyciszeniu, koncentracji, zadumie i odprężeniu. Najczęściej utwory te charakteryzują się brakiem lirycznej melodyki, wolnym tempem oraz wrażeniem przestrzenności.
Bez względu na to, jakimi kryteriami posługujemy się przy doborze muzyki, w każdym przypadku musimy pamiętać, by przede wszystkim kierować się własnymi upodobaniami, zarówno w zakresie muzyki poważnej, jak i rozrywkowej. Przykłady utworów przydatnych do rozmaitych działań relaksacyjnych zostały zawarte w Załącznikach nr la - I d i I f.
Ważna jest nie tylko umiejętność doboru odpowiedniej muzyki do relaksacji, ale także sposób jej odtwarzania. Początkowo nie należy stosować zbyt długich utworów, wystarczą krótkie (około 7-15 minutowe), które w miarę upływu czasu trwania procesu terapeutycznego mogą być stopniowo wydłużane (jednak nie dłużej niż do około 25 minut). Istotny jest również czas i częstotliwość słuchania. W godzinach porannych zazwyczaj proponuje się utwory, których tempo nie odbiega od tempa porannej akcji serca, czyli około 70-80 uderzeń na minutę. Nieco żywsze i głośniejsze odtwarzanie muzyki aktywizuje organizm.
Kiedy potrzebujemy wyciszenia umysłu i zwiększenia jego koncentracji, wówczas muzykę należy odtwarzać bardzo cicho. Zbyt intensywne i głośne słuchanie muzyki może doprowadzić do obciążenia organizmu. Mirosław Janiszewski (1994) proponuje, by odbiór muzyki podczas sesji terapeutycznych odbywał się przy natężeniu mniej więcej 1/6 głośności typowych i powszechnie nabywanych wzmacniaczy. Autor podkreśla także istotę pory dnia, w której podjęta jest aktywność ruchowa, wskazując szczególnie na dobór muzyki o charakterze uspokajającym w godzinach wieczornych, natomiast o charakterze aktywizującym w ciągu dnia.
Jeżeli pracujemy z grupą, należy zwracać uwagę na intonację głosu, jakiej używamy podczas zwracania się do pacjentów. Glos stosowany podczas sesji powinien być opanowany, głęboki i łagodny, gdyż wytwarza on wówczas harmonijne fale dźwiękowe. Głosów stanowczych i podniesionych należy unikać.
126