84969 skan26 (2)

rf‘

m

Polityka płci

Dwoisty początek

■-

/: . -■

. . . ■ ■ ■ ' ■

^v : - . x:

W^W^m ■' •' ^; . :

zwykły materiał produkcyjny, a priori obcy pokrewieństwu. W ten sposób używa się prawa do loznych strategii i interesów. Niektóre bolesne przypadki w Stanach Zjednoczonych dowodzą, że prawą dząecka za-mówionego w laboratorium i obowiązki „lodzicow rodzą nierozwiązywalne problemy.

Właśnie dlatego trzeba zunifikować zasady i na nowo przemyśleć prawa dziecka szczególnie jego , prawo do pokrewieństwa; należy podjąć próbę rozwalania niektórych sprzeczności i zastanowić się, jak bardzo działanie medycyny i prawo mogą oddalić się | od naturalnego wzorca, w jakiej mierze ojcostwo fmacierzyństwo mogą być jedynie konsekwencją -techniki lekarskiej i konstrukcji prawnych.

Ale czy możemy być pewni, ze mamy jeszcze , realną możliwość ustanowienia jakichkolwiek gramc ,, etycznych tam, gdzie techniki dostarczają skutecznych i

środków do realizacji własnej woli/    ^

Nie wszystko w dzisiejszej technice lekarskiej jest, I nowością, a już szczególnie odwołanie się par do osoby _5; taldcj w celu poczęcia dziecka. Jak pisze Franęoj|j

Hóritier kobiety zawsze korzystały z pomocy „zewnęP

Snego” reproduktora, jeśli ich mąż był bezpłodny; podobnie mężczyźni niekiedy zgoła oficja taekorzys- . tali z kobiety spoza ogniska domowego, jeśli własna żona nie mogła dać im dziecka - tak jak Abraham ^ swą służącą Hagar w czasie gdy Sara uurazateaę ■ . bezpłodną. Historia ta me skończyła się za dobrze, co nokazuie że już wówczas praktyki tego rodzaju s rżały problemy pokrewieństwa i legalności^tófc mężczyzna czy inna kobieta w miejscu biologicznie So ojca czy matki w zasadzie me narusz* struktury pary rodzicielskiej, która — według autorką

Uasculin /Feminin — nie mogła być porzucona bez ryzyka.

Nie tak łatwo jednak udowodnić to ostrzeżenie, Franęoise Heritier podkreśla bowiem, że prawdziwe pokrewieństwo ma charakter instytucjonalny i zawsze góruje nad naturalnym pochodzeniem. Co w tych warunkach mogłoby być przeszkodą na drodze do zinstytucjonalizowania nowych fonn rodziny, które umożliwiałyby jednostkom całkowitą wolność prokreacji, skoro tylko miałby one takie możliwości techniczne? Dlaczego nie mielibyśmy wyobrazić sobie rodzin, w których byłoby trzech „ojców” i dwie „matki” lub też innych dowolnych konfiguracji? Skoro zrywa się z naturalnym modelem prokreacji, nie ma już żadnego powodu, żeby zatrzymać się przy dwojgu rodzicach. Skoro w założeniu rodzice mogą mieć tę samą płeć, struktura pary nie jest już konieczna.

Jeśli hipotezy te przeczą zdrowemu rozsądkowi, to dlatego, że trudno sobie wyobrazić brak wpływu instytucji na naturę. Rodzina zawsze dawała pierwszeństwo mieszanej parze rodzicielskiej, ponieważ inspirowała się naturalnym modelem pary rodzicielskiej.

Kultury zawsze pozwalały sobie na dużą swobodę w stosunku do natury, nigdy jednak nie mogły czy nie chciały negować podwójnego, męskiego i kobiecego, pochodzenia każdej jednostki ludzkiej — oczywiście - jeśli tylko wiedziały o roli mężczyzny w prokreacji. Jednym z rzadkich przykładów społeczeństwa, w któ-| tym Claude Levi-Strauss nie dostrzega istnienia prawdziwej rodziny, lecz jedynie prostą wspólnotę ekonomiczną, jest właśnie populacja nie znająca roli mężczyzn w prokreacji. I rzeczywiście, Wunambalowie