14943 skan27 (2)

142

Polityka płci

Dwoisty początek

143

bez problemu pożyczają każdemu swoje żony, ale nie ustanawiają żadnej fizjologicznej czy prawnej relacji między mężczyznami a dziećmi. Jedno tłumaczy .drugie. Przykład ten potwierdza hipotezę, w myśl której: jeśli rodzina nie przestrzega prawa naturalnego, to nie są jej obce wyobrażenia, jakie czyni każda kultura na temat natury.

Możemy tu przypuszczać, że rodzina, za sprawą instytucjonalizacji mieszanej pary rodzicielskiej, daje symboliczne wyobrażenie początku. Takie zobrazowanie początku pokazuje, iż rodzina nie mogła być jedynie sprawą komórek, ale też nie jest też arbitralną

W rzeczywistości bowiem każdy czerpie swą wyjątkowość z wymiany genów dwojga rodziców.

Jak na płaszczyźnie psychologicznej i kulturowej dziecko — syn lub córka dwóch matek lub dwóch ojców określiłoby swą tożsamość płciową? Można by pominąć ten problem, gdyby była to kwestia stworzenia warunków dla postępującej nieokreśloności gatunku: czy o to nam jednak chodzi? W parze rodzicielskiej, zarówno w porządku symbolicznym, jak i rzeczywistym, przed dzieckiem odsłania się różnorodność człowieka, a zatem pewna forma jego skoń-czoności i ludzkiego przeznaczenia. To w niezbędnym dopełnianiu się rodziców ludzie rozpoznają jednocześnie swe zróżnicowanie i swą współzależność. W niemożności bycia jednocześnie ojcem i matką każdy rozpoznaje granice samego siebie, okopuje się w pragnieniu samowystarczalności i musi pogodzić się z własną tożsamością płciową.

Różnorodność jest wartością podstawową, powszechną, zarówno etyczną, jak i biologiczną. Istnieje niewątpliwie wiele obrazów zmienności, ale druga płeć jest podstawowym obrazem innego. Chęć zniesienia samej zasady dwoistego pochodzenia człowieka nie pozostałaby bez poważnych konsekwencji etycznych i kulturowych.