DIGDRUK00106520 djvu

12

A najmniejszy glos wstrętu, trwogi lub zdumienia W hucznych echach sklepieniom podają sklepienia Cóż, kiedy palnej broni ozwą się wystrzały,

Rzekłby kto, że z swych zasad świat się wzruaza cały, Że zadrżał gmach podziemny piekielnej budowy,

Lub że strzaskane głazy walą się na głowy. .

Patrzmy jak czysta woda przez grube sklepislta Tajną ścieżkę toruje, sączy się i wciska,

Zgłębia ziemi dziedziny, a przez rozkład skrytj Jej cząstek, mile oku kształci stalaktyty.

W icb bukiety dokoła przystrojona grota,

Zda się lśnić sztuczną rzezią z kamienia i złota;

A woda w różnych kształtach dziwnym przeobra^cm, Niezłomnym lekki płyn swój przyodziewa głazem.

Tu kres bierze ciekawość: ztąd podziemne siły Obcych kraju mieszkańców światu przywróciły.

Już słońce złote lica topiąc w oceanię,

Czarnej nocy nad światem zdało panowanie:

Już się gwiazdy w zwierciadłach przeglądały rzeki, Strudzonego rolnika ściągnął sen powieki:

Wszystko czerpa krzppiące z rąk natury wczasy. Uciszyły się ptaki, i góry, i lasy.

Niespokojny Prądniku! tych siedlisk ozdobo, Któżby przez wdzięczne Jaki nie chciał biedź za tobą? Twe swary z kamykami, z brzegami pieszczoty; '&*cigać cię aż do ujścia przydają ochoty:

Ani zdoła znużenie wstrzymać zapęd kroków.

Opłaca hojnie liczba i piękność widoków.

W loku 1824 znakomita autorka Khmentyna TaAsha, odbywając podróż w Krakowskie, w dzienniku dla przyjaciółki pisanym, tak się o Ojcowie wyraża:

„Do Ojcowa ril^zyliśmy przez las bukowy przeiljczny; pierwszy raz widziałam tego rodzaju drzęwa: zieloność ich i gładkoś/i liścia .jost niezwyczajna, zwłaszcza teraz, kiedy świeże po długim śm^zimowym powstały; a drzewa jak dzieci najpiękmejsijó po ranneni ocknieniu. Jadąc ciągle) może milę drogi, zawsze ą coraz iąapzej pięknej, ujrzeliśmy nie-bardzo daleko od siebie ojcowski zamek na skale. Odrazu