DSC81

Marta Gawron, Inżynieria bezpieczeństwa, GK I, suk. I

2. Analiza

Analizując wyniki pomiarów uzyskanych w przeciągu dwunastu miesięcy w trzech różnych stacjach w roku 2008, które mierzyły ilość następujących substancji, tj. dwutlenek siarki, dwutlenek azotu, inne tlenki azotu oraz stężenie pyłów zawieszonych, mogłam obliczyć średnioroczne stężenie danej substancji w powietrzu. Posługując się również dopuszczalnym stężeniem, jakie zawarte jest w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. 2008 nr 47 poz. 281), byłam w stanie obliczyć stosunek tych stężeń a otrzymane wyniki procentowe mogłam przyporządkować do określonego przedziału normy w jakiej dana substancja się znajduje (patrz tabela 1).

W ten oto sposób zauważyć można że, w stacji numer trzy stosunek stężeń zarówno dwutlenku azotu jak i innych tlenków azotu znajduje się poniżej 50% i może to być uwarunkowane położeniem stacji w miejscu odległym od aglomeracji miejskiej, w otoczeniu której znajdują się tereny zielone oraz nieliczne domki letniskowe wykorzystywane sezonowo, natomiast dla innych tlenków azotu w stacji numer jeden i numer dwa, oraz dla pyłów zawieszonych w stacji numer jeden i numer dwa stosunek stężeń przekracza 100%, co może być spowodowane rozmieszczeniem stacji w centrach miast, gdzie w ich otoczeniu znajduje się dużo budynków mieszkalnych oraz porusza się dużo środków komunikacji, samochodów, autobusów.

W przypadku gdy stosunek stężeń przekracza 100% niezbędne jest porównanie tego stosunku z rokiem 2007, aby określić czy sytuacja nad danym terenem poprawiła się czy też uległa pogorszeniu (patrz tabela 2). Pod uwagę również wzięłam margines tolerancji, który dla wszystkich substancji (poza dwutlenkiem azotu dla którego margines wynosi 24%) wynosi 0%. W ten oto sposób wykazałam, że sytuacja w stacji pierwszej dla innych tlenków azotu pogorszyła się o 10%, natomiast w stacji drugiej pozostała bez zmian. Z kolei dla pyłów zawieszonych dla stacji pierwszej sytuacja pogorszyła się o 25%, a dla stacji drugiej polepszyła o 5%.

Wyjaśnieniem zjawiska pogorszenia się sytuacji w stacji pierwszej dla innych tlenków azotu, może być fakt, iż najwyższe stężenia tego związku zanotowane były w miesiącach zimowych, szczególnie w grudniu. Spowodowane to jest, głównie, działalnością człowieka z uwagi, że stacja znajduje się w otoczeniu budynków mieszkalnych i przemysłowych ocieplanych, przede wszystkim, za pomocą palenisk węglowych wydzielających szkodliwe substancje. Podobna sytuacja dotyczy pyłów zawieszonych w przypadku stacji pierwszej. Natomiast sytuacja w stacji drugiej mogła poprawić się dzięki polepszeniu funkcjonowania systemów grzewczych, instalacji specjalnych filtrów oraz większej dbałości o środowisko.