gleby529

Natomiast w bezpośrednim sąsiedztwie kopalń siarki pyły siarkowe powodują bardzo silne zakwaszenie gleby; wynosi ono według badań IUNG, pH 1,6—4,0, powodując absolutne zniszczenie wszelkiej roślinności.

Ujemne skutki silnego zakwaszenia mogą być częściowo niwelowane przez wapnowanie. Badania mikrobiologiczne wykazały całkowity zanik bakterii przy pH poniżej 4, w glebach o takim pH wyginęły także prawie wszystkie rodzaje grzybów (z wyjątkiem Penicilium). Bakterie nitryfi-kujące rozwijały się jedynie przy pH ponad 5,7. Neutralizacja zakwaszonych gleb przez wapnowanie przywraca życie bakterii i promieniowców, a także nasila rozwój grzybów. Jedynie Azotobacter nie powraca do odkwaszonej gleby. Nitryfikatory natomiast wykazują znów żywą działalność. W odkwaszonych glebach należy stosować szczepienia bakteriami.

3.13.1.2. GLEBY „ZATRUWANE” ZWIĄZKAMI AZOTU

Gleby położone w obrębie zanieczyszczeń powietrza związkami azotu ulegają silnemu zakwaszeniu pod wpływem imisji związków azotowych. Najsilniejsze zakwaszenie następuje w glebach piaszczystych i pyłowych. Natężenie zakwaszenia wyraża się spadkiem pH z 6,1 do 4,5 (lata 1967—1970). Zawartość azotu mineralnego NHi i N0₃ jest w strefie bezpośrednio przylegającej do zakładów azotowych w Puławach 2—4 razy większa niż w innych strefach leżących dalej. Stwierdzono również spadek zawartości fosforu przyswajalnego — głównie na skutek zwiększenia plonów roślin pod wpływem nadmiernego „nawożenia^ azotem. Zawartość przyswajalnego potasu nie wykazuje istotnych zmian.

Najbardziej czułym drobnoustrojem na zanieczyszczenia środowiska związkami azotu jest Azotobacter.

3.13.1.3. GLEBY ZMIENIONE POD WPŁYWEM CYNKU I OŁOWIU

Jednym ze skutków zapylenia gleb jest gromadzenie się w nich różnych mikroelementów, z których wiele działa toksycznie, jak np. cynk i ołów. Jednak wytyczenie liczb granicznych dotyczących stopnia toksyczności jest bardzo trudne ponieważ oddziaływanie danego mikroelementu na roślinę 'może być różne w zależności od gatunku oraz od innych czynników, np. mikroklimatu.

Pyły emitowane przez stalownie martenowskie zawierać mogą tlenki żelaza, wapnia, krzemu, magnezu, cynku. (45%) i ołowiu (0,3—22%). Najwięcej tych tlenków emitują huty cynku i ołowiu. W rejonach tych hut poziomy A_x gleb na głębokości 0—10 cm zawierają 34000 mg/kg gleby