Image0022 (6)

Jednoczesne wprowadzenie bardzo podobnych systemów kart ID w tak wielu krajach jest czymś więcej niż tylko przypadkowym zbiegiem okoliczności.

przypuszczalnie zaliczyć do szarej strefy z powodu (rozmyślnych) niejasności związanych z ustawą o kartach ID (Real ID Act), Kanadę z powodu propozycji biometrycznie „wzbogaconych praw jazdy”, zaś Australię za sprawą niejasnego statusu Kart Dostępu. Te niejasności stają się zrozumiałe w świetle „pełnego obrazu” - karty ID pojawiają się prawie wszędzie.

Jednoczesne wprowadzenie bardzo podobnych systemów kart ID w tak wielu krajach jest czymś więcej niż tylko przypadkowym zbiegiem okoliczności. Gdyby były to tylko zwykłe unowocześnienia państwowych systemów, trwałoby to dużo dłużej, jako że państwa co jakiś czas modernizują takie systemy - zwykle co dwadzieścia lat. Czy te działania wskazują na istnienie niewidzialnego międzynarodowego nacisku wywieranego na poszczególne kraje, aby wprowadziły karty ID?

W trakcie sporządzania przeglądu ujawniła się interesująca sprawa. Otóż, plany wprowadzenia systemu krajowych kart ID w Ugandzie zapowiedziane zostały w piśmie z 20 czerwca 2008 roku przesłanym do Międzynarodowego Funduszu Walutowego (International Monetary Fund; w skrócie IMF). Stąd wniosek, że IMF był zaangażowany w podjęcie tej decyzji na długo przed skonsultowaniem z obywatelami Ugandy sprawy ich krajowego systemu kart ID.

Czyżby IMF wymagał od poszczególnych krajów przyjęcia biometrycznych karty ID pod pretekstem wprowadzenia finansowych regulacji oraz zapobiegania oszustwom i praniu pieniędzy?

Opisując rzekome zalety, jakie daje system biometrycznych kart ID. bez końca podaje się, że są one korzystne dla systemu bankowego i zapewniają biednym do niego dostęp, i że skuteczniej zapobiegają oszustwom.

Kilka krajów (np. Indie) wspomina o potrzebie zapewnienia pomocy właściwym jej odbiorcom, żeby nie była ona niweczona przez oszustwa. To kolejny argument, którym ciało takie jak IMF może się posługiwać uzasadniając potrzebę wprowadzenia biometrycznych kart ID. natomiast zdaniem innych jest to pretekst do „prania polityki”¹.

W innym przykładzie zachodniej promocji Unia Europejska sponsorowała finansowo wprowadzenie biometrycznych kart ID w Demokratycznej Republice Konga, rzekomo po to, aby pomóc w promowaniu tam pokoju poprzez śledzenie byłych żołnierzy i bojowników. Podobną logiką posłużono się wprowadzając karty biometryczne w Somalii.

Co zakrawa na groteskę, biometryczne karty ID wprowadzane są też w Rwandzie, gdzie posłużono się nimi w czasie trwającego tam niedawno ludobójstwa. Proszę wyobrazić sobie, o ile efektywniejsze mogłoby być ludobójstwo w przypadku skomputeryzowanego rejestru społeczeństwa i systemu biometrycznych kart ID wprowadzonego w celu zapobiegania oszustwom lub uchylaniu się od płacenia podatków. Doświadczenia Rwandy są przerażającą ilustracją tego, jak zabójcze mogą okazać się karty ID wprowadzone w kraju ogarniętym wojną domową, co rodzi niewygodne pytania w sprawie zaangażowania Zachodu w to, co dzieje się w Kongo.

Harmonizacja polityki Unii Europejskiej,. Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych

Ogólnoświatowe wprowadzanie kart ID jest widzialnym objawem niewidzialnego procesu. Działania polityczne, które w zasadniczy sposób oddziałują na nasze życie i odzierają nas z wolności, są wypracowywane w ramach tajnych międzynarodowych układów.

W lipcu 2005 roku, w czasie swojej sześciomiesięcznej prezydencji w Unii Europejskiej. Wielka Brytania przedstawiła propozycję biometrycznych kart ID dla Europy, mimo iż zgodnie z traktatem UE, nie miała wówczas do tego prawa.

W opublikowanym 28 maja 2009 roku w dzienniku The Guardian artykule „Inwigilowane społeczeństwo to szeroko zakrojony cel UE” Tony Bunyan z organizacji Statewatch² pisze, że ustalane w tajemnicy programy wprowadzania kart ID wykraczają daleko poza zagadnienia identyfikacji i bezpieczeństwa. Karty ID są tylko jednym z narzędzi umożliwiających realizację znacznie szerszego zadania w postaci śledzenia i rejestrowania życia każdego człowieka, co Bunyan nazywa „cyfrowym tsunami”.

Każdy obiekt indywidualnego użytku, każda operacja, jakiej dokonają, i prawie każde miejsce, do którego się udadzą, będą tworzyły szczegółowy cyfrowy zapis. W ten sposób powstanie bogaty zasób informacji przydatnych organizacjom zajmującym się publicznym bezpieczeństwem, co doprowadzi do przewidywalności i oceny zachowań przez „maszyny" (ich termin), które będą natychmiast wydawały rozkazy funkcjonariuszom. Propozycje zapowiadają masowe gromadzenie danych osobowych dotyczących podróży, szczegółów bankowych, lokalizacji telefonów komórkowych, historii chorób, wykorzystywania Internetu, karalności, linii papilarnych i cyfrowych zdjęć, które można pozyskiwać w procesie eksploracji danych i wykorzystywać w różnych sytuacjach... wchodzeniu do samolotu, zachowaniu w metrze lub podczas udziału w proteście.

To obejmie nie tylko Europę, jak wyjaśnia Bunyan. ale i USA, ponieważ Europa i USA będą prowadziły podobną politykę i działania w ramach programu harmonizacji:

...proponuje się, aby do roku 2014 UE stworzyła „euro-atlan-tycką przestrzeń kooperacji z USA na polu wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości". Poszerzy to znacznie obecny zakres współpracy i oznacza, że polityka mająca wpływ na swobody i prawa każdego mieszkańca Europy nie będzie określana w Londynie lub Brukseli, ale na tajnych spotkaniach UE-USA.

Czyżby to była reakcja na zamachy z 11 września? Otóż, nie. A to dlatego, że niektóre z tych pomysłów mają już swoją historię i sięgają wiele lat wstecz, na przykład roku 1997 na Tajwanie i 1999 w Indiach. Przymiarki do wprowadzenia kart ID można prześledzić wstecz aż do australijskiej karty identyfikacyjnej, której projekt obalono w roku 1987. Możemy również z całą pewnością stwierdzić, że współpraca w zakresie bezpieczeństwa na linii UE-USA zaczęła się na długo przed 11 września, podobnie jak rozwój baz danych w zakresie bezpieczeństwa, które wykorzystuje się przeciwko politycznym protestantom.

Do czego zdolne są karty ID?

Nowe karty ID przypominają technologiczny „klej”, interfejs łączący bazy danych różnych krajów i scalający zawarte w nich informacje. Takie jest wielofunkcyjne zadanie nowych kart identyfikacyjnych - jeden numer identyfikacyjny (ID)

NEXUS • 21

STYCZEŃ-LUTY 2010