image35 (24)

Ryc. 71.

Ryc. 70.

Uwaga: opisane ćwiczenie można wykonać łatwiej i dogodniej w podwieszeniu lub podkładając pod okolicę łopatek wrotki.

Skręcanie kręgosłupa w odcinku piersiowym i lędźwioioym (ryc. 71)

Pw.: leżenie tyłem, stab. ud pasem.

Chwyt: jedną ręką obejmuje się klatkę piersiową od tylu na wysokości barków, wsuwając rękę do dołu pachowego, drugą ręką stabilizuje się dodatkowo uda.

Ruch: skręcanie tułowia w lewo (stojąc po lewej stronie chorego), skręcanie w prawo (stojąc po prawej stronie chorego).

Uwaga: ćwiczenie to można wykonywać również w ten sposób, że chory trzyma oburącz laskę gimnastyczną, jak to opisano przy zginaniu kręgosłupa do przodu.

Ćwiczenia wspomagane — prowadzone

W ćwiczeniach wspomaganych — prowadzonych kinezyterapeuta prowadzi ruch odciążając ćwiczoną kończynę, a chory współdziała w wykonywaniu ruchu w miarę swoich możliwości.

Cel: wzmacnianie mięśni przez umożliwienie im pracy, której nie mogłyby wykonać bez pomocy, odtwarzanie i utrwalanie w pamięci wzorców ruchowych w przypadkach niedowładów.

Wskazania: osłabienie siły mięśni.

Wykonanie: choremu należy dokładnie objaśnić ruch, który ma on wykonać. Przy niedowładach jednostronnych przykładem mogą być ruchy wykonywane kończyną zdrową. Siła wspomagająca powinna być tak dawkowana, aby umożliwiała wykonanie ruchu, a nie zastępowała pracy ćwiczonych mięśni, jak to ma miejsce w ćwiczeniach biernych. Ćwiczone mięśnie muszą bowiem maksymalnie pracować, aby nastąpił przyrost ich siły.

Kinezyterapeuta prowadzi ruch w całym jego zakresie w ten sposób, że wspomaganie jest największe w początkowej fazie ruchu (pokonanie bezwładności) i w końcowej fazie (pokonanie oporu mięśni antagonistów). Rozciąganie mięśni przed rozpoczęciem ruchu sprzyja uzyskaniu silniejszego ich skurczu.

39