35
lecz powoduje powstanie dodatkowych odmian sieci. W ten sposób powstaje 14 typów sieci, tworzących 7 głównych układów krystalograficznych (rys. 1.33-2)
35
regularny
heksagonalny
fi—
k-k
—i<P
42
r*
P--1- •
i tetragonalny |
1 1 | |
<471 |
< |
*
romboedryczny jednoskośny
Rys. 1.33-2. Układy krystalograficzne (oznaczenia typów: P — prosty, I — przestrzennie centrowany. F — płasko centrowany, C — o centrowanej podstawie)
Tablica 1.33—1
Układy krystaliczne
Układ krystaliczny |
Stałe sieciowe |
Kąty w komórce elementarnej |
regularny |
a = b = c |
a = p = y = 90° |
heksagonalny |
a = b * c |
a = P = 90°, y = 120° |
rombowy |
a * b * c |
a = P = y - 90° |
romboendryczny |
a = b = c |
a = P = y * 90° |
jednoskośny |
a * b * c |
a = p = 90° * y |
tetragonalny |
a = b * c |
a = p = y = 90c |
trójskośny |
a* b * c |
a * p * y * 90° |
1.34. Charakterystycznymi wielkościami sieci przestrzennej określającej jej stopień zwartości jest liczba koordynacyjna i współczynnik wypełnienia.
Liczba koordynacyjna podaje liczbę atomów znajdujących się w najbliższej i równej odległości od atomu leżącego wewnątrz sieci. Na przykład w układzie regularnym prostym liczba koordynacyjna wynosi 6.