img022 (74)

2.    Pracować aż do osiągnięcia z góry określonego celu.

3.    Pracować aż do czasu osiągnięcia celu, który został uprzednio zwizualizowany. i

Okazało się, że najlepsze rezultaty osiągnęli pracujący zgodnie z założeniem określonym w punkcie trzecim, co wskazywałoby na istnienie zależności pomiędzy wyrazistością celu a osiąganymi wynikami pracy. Innymi słowy, studenci mający jasno wytyczony cel swoich działań osiągają lepsze wyniki w porównaniu z tymi, którzy celu takiego nie formułują⁷.

Tak więc dla zwiększenia wyrazistości celu warto go sobie zwizualizować. Na przykład po kilkuminutowym rozluźnieniu można przyjrzeć się oczyma wyobraźni swojemu dniu nauki, zastanawiając się przez chwilę, czy jest się zadowolonym z aktualnych osiągnięć, czy plan zajęć był optymalny, a czas wykorzystany najlepiej, jak się dało. Następnie spróbować przedstawić sobie obraz dnia, który można by uznać za idealny, i porównując go z własnym, zastanowić się nad ewentualnymi zmianami, których wprowadzenie uczyniłoby przemianę idealnego w rzeczywisty. Jedną z metod zbliżenia się do wyobrażonego sobie ideału, a przez to zwiększenia prawdopodobieństwa urzeczywistnienia zakładanych celów, jest właśnie jak najczęstsze wizualizowanie tych idealnych dni oraz wytyczanych sobie celów.

Uświadomienie sobie psychicznego mechanizmu ucieczkowego

Czasami organizacja, planowanie, a przede wszystkim próby sprostania aspiracjom i nadawania treści naszym celom napotykać mogą na przeszkody. Najczęściej są to nie dochodzące do naszej świadomości bariery psychiczne objawiające się pragnieniem ucieczki od oczekującego nas zadania. Niechęć odczuwana na myśl o zabraniu się do nauki czy odkładanie przygotowań do egzaminu na ostatnią chwilę to tylko niektóre przykłady mechanizmu ucieczkowego. Są one często konsekwencją utartych schematów myślowych odnoszących się do braku wiary we własne siły przy jednoczesnym stawianiu sobie zbyt wysokich wymagań, wzbudzaniu łączących się z tym nadziei i późniejszą obawą o niesprosta-nie im.

Podobne formy zachowań o charakterze ucieczki przynoszą nam wprawdzie krótkotrwałą ulgę, lecz później, kumulując frustrację i stres, powodują złe samopoczucie i dezorganizują działanie.

Dlatego też starajmy się rozróżniać, kiedy świadomie odstępujemy od zamiaru uczenia się, mając do zrobienia coś w danej chwili jeszcze ważniejszego, a przypadkami, gdy rezygnacja z zabrania się do nauki wygląda na ucieczkę od zadania.

45