img042 (47)

Wapnienie dystroficzne nerki (calcificatio dystrophica renis)

Wapnienie dystroficzne należy wspólnie z wapnieniem przerzutowym (ca-cificatio metastatica) do wapnienia obcosiedliskowego (calcificatio heterotrop-ca), a więc zlokalizowanych poza układem kostnym. Jest to proces miejscow. polegający na odkładaniu się soli wapnia, głównie hydroksyapatytu. .w komikach lub tkankach uprzednio uszkodzonych (zwyrodnienie szkliste, martwica zapalenie). Wapnieją np. masy serowate w ogniskach gruźlicy, tkanka tłusz czowa w martwicy Balsera, pasożyty, zakrzepy. Sole wapnia przyjmują różre postacie, i tak występują na powierzchni narządu w postaci złogów (concr-menta), inkrustując tkanki (incrustatio) lub odkładają się w całym narządza jakby go zeskalając (petrificatio). Tkanka zwapniała przy barwieniu H + E jes ciemnoniebieska, gdyż chłonie barwniki zasadowe, zaś przy impregnacji sra brem - czarna (metoda van Kossa). Pod mikroskopem sole wapnia mają v. gląd ziaren, grudek lub tworów blaszkowatych.

Zwapnienie dystroficzne nerek wiąże się bezpośrednio z pierwotny-zmianami nerczycowymi i dotyczy wszystkich obumarłych nabłonków. Ma miejsce, np. w zatruciu sublimatem, glikolem, sulfonamidami i antybiotyka-zapaleniu nerek. Podobne wapnienie obserwuje się w nerczycy fifpocłTIcra micznej, uwarunkowanej ciężką zasadowicą po utracie chloru wskutek wyr tów i biegunki Wapnieniu dystroficznemu ulegają także uszkodzone kłębusz nerkowe, czasem tkanka śródmiąższowa nerki. Proces wapnienia jest nie: wracalny.

30