img043 (49)

Skaza (dna) moczanowa (diathesis urica)

Dna moczanowa jest wyrazem zaburzenia metabolizmu puryn ze znacznym wzrostem poziomu kwasjj^ moczowego i jego soli we krwi, ulegających następnie precypitacji w tkankach.

Zmiany te spotykane są głównie u ptaków, ponieważ nie występuje u nich enzym (urikaza) rozkładający kwas moczowy do allantoiny. Jednak schorzenie to spotykamy także u ludzi.

Kwas moczowy i jego sole wydalane są głównie przez nerki, jednak przy nadmiernej dostawie związków purynowych, np. przy diecie wysokobiałkowej lub przy rozpadzie tkanek nowotworych, może gromadzić się on we krwi. Lokalne zakwaszenie tkanki i zachodzące w niej zmiany fizykochemiczne, a także nieco niższa temperatura tkanki stanowią w tych warunkach czynnik wyzwalający odkładanie sie kryształów moczanowych. Wywołują one uszkodzenie i charakterystyczną reakcję zapalną.

Wyróżniamy dnę stawową i dnę trzęwną. W tej pierwszej złogi moczanowe odkładają się w obrębie stawów lub w ich okolicy, tworząc guzki dnawe. Natomiast w drugiej moczany odkładają się na powierzchni-hłon surowiczych, tworząc, kredowo-białe naloty przypominające proszek gipsowy. Można je również spotkać w narządach miąższowych, zwłaszcza w nerkach, gdzie widoczne są na powierzchni, a także jako mlecznobiałe złogi w obrębie kanalików zbior-czych.

Jslerki są powiększone, tęgiej konsystencji.

Pod mikroskopem obserwujemy charakterysteczne, delikatne, promieniście układające się igiełkowate kryształki, wokół których skupiają się komórki olbrzymie typu ciał obcych i inne komórki zapalne. Zmiany obejmują w pierwszym rzędzie kanaliki zbiorcze, których nabłonek ulega zniszczeniu, a rozszerzający się odczyn zapalny prowadzi do znacznego uszkodzenia nerek.

32

V