farmakologia 3 wykl0020

DNA MOCZANOWA

Dna moczanowa jest chorobą metaboliczną, w której występuje długo utrzymujące się zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi powyżej 416 jjmol/1, tj. 7 mg% (hiperurykemia). W dnie moczanowej następuje odkładanie się kryształków moczanu sodu w chrząstkach (stawowych, małżowin usznych), nasadach kości, nerkach i in, Kryształy moczanów wywołują odczyny zapalne, doprowadzające do zwyrodnienia stawów oraz do uszkodzenia nerek na skutek kamicy moczanowej. Złogi moczanowe mogą uwidocznić się w postaci guzków dnawych (tophi). Odczyn zapalny powoduje aktywację kinin, wytwarzanie produktów lipooksygenacji, tj. LTB₄, oraz miejscowe gromadzenie się granulocytów obojętnochłonnych. Granulocyty drogą fagocytozy pochłaniają kryształki moczanów, co powoduje tworzenie się toksycznych metabolitów tkankowych,

a następnie liże komórki z uwolnieniem enzymów proteolitycznych. Kryształki moczanów powodują również wytwarzanie interleukiny IL-1.

Ze względu na przyczynę wyróżnia się dnę pierwotna oraz dne wtórna. Dna pierwotna jest skutkiem nadmiernego endogennego wytwarzania kwasu moczowego lub upośledzenia jego wydalania. Dna wtórna to wynik choroby, w której dochodzi do zwiększonego wytwarzania kwasu moczowego (białaczka limfatyczna i szpikowa, łuszczyca, niedokrwistość hemolityczna i in.).

Leczenie dny polega na znoszeniu i zapobieganiu napadom, zwalczaniu hiperurykemii, zapobieganiu powikłaniom. W leczeniu dny stosuje się leki przerywające napady, leki hamujące wytwarzanie kwasu moczowego i leki zwiększające jego wydalanie z moczem.

1