img119

Jeżeli chodzi o wspólukarane czyny następcze, to dotyczą one postępowania z przedmiotami pochodzącymi z przestępstwa albo zachowań wiążących się sytuacyjnie z dokonanym przestępstwem. Na przykład złodziej, który dokonał kradzieży rzeczy, nic odpowiada odrębnie za jej sprzedanie paserowi (art. 291 § 1) albo za zniszczenie (art. 288 § 1), lecz tylko za kradzież (art. 278 § 1); sprawca rozboju, który w czasie popełnienia tego przestępstwa grozi ofierze pobiciem, jeżeli doniesie organom ścigania o przestępstwie, odpowiada tylko za rozbój (art. 280), a nic za rozbój i groźbę karalną (art. 190). Dodać należy, że podjęte w celu uniknięcia odpowiedzialności działania, które naruszają inne dobro prawne (np. podpalenie domu w celu zatarcia śladu dokonanego zabójstwa), stanowią odrębne przestępstwo.

Z punktu widzenia praktyki bardzo ważne znaczenie ma konstrukcja przestępstwa ciągłego. Najogólniej mówiąc, chodzi tu o sytuację, gdy ten sam sprawca dokonuje powtarzających się zamachów na to samo dobro, które z uwagi na więź między poszczególnymi zamachami rozpatruje się jako jedno przestępstwo. Konstrukcja ta wyrosła z potrzeb praktyki i ma uzasadnienie zarówno materialnoprawne, jak i procesowe. Z punktu widzenia prawa materiał-