Pyt. 1
BIOGEOCHEMIA - jest to dział geochemii badający krążenie poszczególnych pierwiastków w przyrodzie pod wpływem współczesnych i odbywających się w geologicznej przeszłości procesów życiowych organizmów roślinnych i zwierzęcych.
PIERWIASTKI ŚLADOWE - są to pierwiastki które występują w ilościach śladowych w organizmach zwierzęcych i roślinnych.
CHEMIA ŚRODOWISKA - dział chemii zajmujący się opisem zjawisk chemicznych zachodzących w środowisku przyrodniczym i związanych z trzema podstawowymi elementami środowiska: atmosferą, wodą, glebą oraz relacjami pomiędzy tymi elementami. Zajmuje się również zmianami zachodzącymi w przyrodzie pod wpływem zanieczyszczeń i zjawisk powstających na skutek rozwoju cywilizacji.
KSZTAŁTOWANIE ŚRODOWISKA - świadome i planowe zmiany w środowisku przyrodniczym zmierzające do gospodarowego wykorzystania ekosystemu lub przywracania ekologicznej funkcji ekosystemów i krajobrazów.
Pyt. 2
Omówić F1-F5
Metoda ekstrakcji sekwencyjnej metali ciężkich pozwala wydzielić pięć form pierwiastków:
F1 - wymienna
F2 - węglanowa
F3 - tlenków żelaza i manganu
F4 - organiczną
F5 - rezydualną
Formy F1-F5 określają zdolność metali do mobilizacji w środowisku:
F1- najbardziej mobilna , jest traktowana jako najważniejsze źródło przedostawania się metali ciężkich z gleby do pozostałych ekosystemów. Uwalnianie metali związanych z tą frakcją może nastąpić już przy niewielkich zmianach pH. Udział pierwiastków w tej frakcji świadczy o jego mobilności i biodostępności
F2 - frakcja węglanowa jest traktowana jako umiarkowana. Przy spadku odczynu poniżej pH 6,0 metale ciężkie związane z tą frakcją mogą łatwo ulegać desorpcji i przechodzić do formy wodnej
F3 - metale związane z tą frakcją traktowane są jako średnio uruchamialne, ponieważ warunkiem ich mobilności jest utrzymywanie się środowiska redukcyjnego, spowodowanego znacznym uwilgotnieniem terenu
F4 - uwalnianie metali z F4 może nastąpić w warunkach tlenowych w wyniku chemicznej i biochemicznej degradacji związków organicznych. Metale przechodzą do fazy wodnej w postaci uwodnionych jonów lub rozpuszczalnych kompleksów organicznych
F5 - uważana jest praktycznie za całkowicie niemobilną w środowisku, ze względu na silne wiązanie metali w sieci krystalicznej minerałów
Pyt. 3
Co ma wpływ na dobry pobór próbek + o co w nim chodzi
Istotnym elementem przy pobieraniu próbek jest znajomość programu badawczego. System pobierania próbek musi być określany w sposób wyraźny, a jednocześnie ma charakteryzować się dużą prostotą, tak aby umożliwiał łatwą kontrolę i powtarzalność poboru.
Określenie programu badawczego jest również jednakowe przeprowadzenie poboru prób . Jest szczególnie ważne przy analizach o charakterze monitoringowym.
Prawidłowe pobieranie róbki reprezentującej skład i właściwości badanego materiału są podstawowym warunkiem do uzyskania właściwego wyniku analitycznego. Opis pobierania próbek glebowych jest zawarty w zaleceniach i instrukcjach metodycznych oraz normach z zakresu analizy chemiczno-rolniczej gleby BN-78/9180-02. Przy pobieraniu próbek do badań istotne znaczenie ma prawidłowy opis sytuacyjny w terenie oraz precyzyjna lokalizacja. Próbki pobieramy wg ustalonego schematu. Pamiętamy o stosowaniu jednakowego schematu poboru próbek w całym okresie trwania programu badawczego.
Przy pobieraniu punktowej i powierzchniowej próbki glebowej z płytkiego poziomu do głębokości 3-5cm glebe pobieramy z kilku punktów rozrzuconych w małym promieniu (10-13cm) i uśredniamy przez wymieszanie. Punktową reprezentatywną próbkę z górnej warstwy ornej (do głębokości 30 cm) pobiera się z kilku zróżnicowanych głębokości i z powierzchni od 20-50cm2, a następnie dokładnie miesza. Próbki z całego profilu glebowego pobieramy z przygotowanej odkrywki glebowej, pamiętając o dokładnym podaniu głębokości pobierania oraz dokładnym opisie poziomu glebowego.
Świeżo pobrane próbki glebowe umieszcza się w woreczkach i dostarcza do laboratorium gdzie są suszone na powietrzu lub w suszarce w temp. 70 stopni C. Wysuszone próbki glebowe rozciera się do wielkości ziaren o wymaganej analitycznej średnicy. Roztarcie próbki pozwala na ujednolicenie próby, co ułatwia powtarzalność uzyskanych wyników analiz.