1982.09.18 postanow. SN VI KZP 15/82 OSNPG 1982/11/151

Jeżeli oskarżyciel prywatny wniósł do sądu akt oskarżenia o przestępstwo prywatnoskargowe, a sąd dostrzegł w zarzucanym oskarżonemu czynie cechy przestępstwa publiczno-skargowego, powinien z powodu braku skargi uprawnionego oskarżyciela, postępowanie umorzyć i akta sprawy przesłać prokuratorowi (art. 256 § 2 [d.]k.p.k.).

1992.02.05 wyrok SN II KRN 446/91 OSNKW 1992/5-6/43

Istniejąca tożsamość przedmiotu procesu karnego (o której decyduje prawo materialne, jedność czynu) wyłącza proceduralną możliwość bądź to jednoczesnego toczenia się kilku postępowań o ten sam czyn (lis pendens), bądź też możliwość ponownego pociągnięcia danej osoby do odpowiedzialności karnej, również i w trybie prywatnoskargowym. Sytuacja taka zachodzi zwłaszcza wówczas, gdy jedną wypowiedzią sprawcy dwie osoby zostały zniesławione, a konstrukcja logiczna tego zniesławienia jest niepodzielna w tym sensie, iż dotyczy ono jednego i tego samego, wzajemnego zachowania się pokrzywdzonych, co sprawia, że podniesiony przeciwko nim zarzut nie może być w stosunku do jednego z nich prawdziwy, a do drugiego nieprawdziwy.

Przewodniczący: sędzia S. Zabłocki (sprawozdawca)

1

ART. 59 K.P.K.

---