14505 strona (359)

7

Jonoforeza

Jonoforeza (jontoforeza), określana także jako transfer jonów, polega na wprowadzaniu do ustroju za pomocą prądu stałego związków chemicznych w celach terapeutycznych. Pod działaniem prądu cząsteczki rozpadają się na jony i gromadzą pod powierzchnią skóry zależnie od polaryzacji elektrody. Rezultaty zabiegu zależą od wprowadzanego związku i charakteru choroby oraz od zamierzonych skutków. Nie ma „wskazań" do jonoforezy jako takiej.

Rvc. 7-1. Oddzielny generator prądu stałego ciągłego połączony z aparatem Electrostim 180 (Electrostim. Joliet, IL).

Można jedynie zalecać wprowadzenie określonych jonów. Podobnie „przeciwwskazania" również dotyczą określonych jonów i są ustalane na podstawie wrażliwości pacjenta, odczynów uczuleniowych i czynników wikłających poszczególne przypadki.

Wprowadzenie

Jonoforezę stosuje się od ponad pół wieku. Wspominali o niej już autorzy piszący pod koniec XVIII i na początku XIX wieku. Abramowitsch i Neuossikine. autorzy klasycznej pracy z tej dziedziny, podają dziesiątki doniesień pochodzących od terapeutów, którzy korzystali z niej na długo przed erą nowoczesnej aparatury, współcześnie używanych związków chemicznych i zastosowań.

Od chwili ukazania się pierwszego wydania tego podręcznika znacznie wzrosła popularność jonoforezy i entuzjazm jej zwolenników. Nowi producenci wypuścili na rynek urządzenia przeznaczone wyłącznie do transferu jonów. Aparaty te stosuje się łącznie z elektrostymulatorami lub całkowicie samodzielnie (ryc. 7-1). Komputeryzacja objęła swym zasięgiem także urządzenia do jonoforezy, umożliwiając programowanie zabiegów (ryc. 7-2 i 7-3).

Nie wolno zapominać, że koncepcja transferu jonów nie jest czymś nowym. Nie

153