Feministyczna praca socjalna na rzecz rodzin... 177
jak i praca socjalna podzielają przekonanie o unikatowości i niezbywalnej godności każdego człowieka. Fundamentalny dla pracy socjalnej postulat, by zawsze widzieć jednostkę-w-jej-środowisku w pełni odpowiada centralnej kategorii metodologicznej feminizmu, wyrażanej w słynnej formule the personal is the political. W końcu w obu teoriach przyjmuje się, iż empowerment jest tym najbardziej podstawowym procesem prowadzącym do poprawy sytuacji.27
Zbieżności te są rzecz jasna jeszcze bliższe, gdy bierze się pod uwagę feminizm i feministyczną praktykę pracy socjalnej. Rebecca Morrison Van Voorhis identyfikuje szereg podzielanych przez nie założeń. Wspólnie przyjmują one, że:
— „struktury społeczne uprzywilejowują mężczyzn jako grupę i opre-sjonują kobiety jako grupę;
— wiedza i wartości są zintegrowane;
— wiedza jest raczej jednolita, holistyczna, globalna niż linearna lub dualistyczna;
— wiedzieć można na wiele sposobów, obejmuje to także nieobiektywne, intuicyjne źródła informacji;
— rozwój psychospołeczny skupia uwagę na przywiązaniu i więziach rodzinnych;
— zróżnicowania wynikające z odmienności płci nie mogą być zrównane z niższością kobiet;
— problemy osobiste i Warunki socjopolityczne są wzajemnie powiązane;
— empowerment obejmuje zarówno zmianę indywidualną, jak i społeczną”.
Z drugiej strony teoria feministyczna stanowi źródło zasad, które leżą u podstaw praktykowania feministycznej pracy socjalnej. Zasady te mówią, w jaki sposób praktyk — pracownik socjalny, przyjmując feministyczną perspektywę, powinien pracować z swymi klientami - kobietami. Zdaniem Morrison Van Voorhis ma on (a właściwie ona):
— „rozpoznać władzę zawartą w terapeutycznej relacji;
— rozumieć swoje wartości i ich wpływ na pracę z inną kobietą;
— pozwolić klientowi uczyć sie z własnych doświadczeń pracownika socjalnego jako kobiety;
— odnosić się do niewidocznych aspektów kobiecego doświadczenia;
n M. Vaientich, Feminisl Theory...