15277 IMG448 (3)

Układ ulic powinien być lak rozwiązany, aby ulice niższej klasy |. su; z ulicami o jedną lub najwyżej dwie klasy wyższymi (rys. 7.6). w _t' gólności me wolno ulic układu obsługującego (L i D) łączyć bezpo^, 7 miejskimi drogami ekspresowymi oraz ulicami głównymi ruchu przyspj_c nego (U i GP). zaś połączenia z drogami głównymi (G) należy og^-np dopuszczając tylko skręt w prawo.

L

0

Rys. 7.6. Schemat klasyfikacji układu ulicznego

W praktyce w historycznie ukształtowanych centralnych dzielnicach miast występują liczne odstępstwa od stanu pożądanego, natomiast przy projektowaniu nowych dzielnic układy ulic kształtuje się według wyżej podanych zasad.

7.4.2. Skrzyżowania

Skrzyżowanie jest to przecięcie, połączenie lub rozwidlenie ulic w jednia poziomie z pełną lub częściową możliwością wyboru kierunku jazdy. Skrzyżowania powinny uwzględniać wymagania w zakresie: bezpieczeństwa, sprawności ruchu, dostosowania do ruchu pieszych, ekonomiczności rozwiązań Zaleca się. aby:

-    liczba wlotów na skrzyżowanie nie była większa niż cztery,

-    kąt skrzyżowania był zbliżony do 90 stopni, lecz dopuszcza się kąty me mniejsze niż 60 stopni,

-    kąty przecięcia torów jazdy miedzy sobą oraz z kierunkami ruchu pieszego były zbliżone do 90 stopni.

ści odcinków ulicy poprzecznej, przyległych do skrzyżowania (rys. 7.7)

Bezpieczeństwo ruchu na skrzyżowaniu wymaga zapewnienia kierującym pojazdami, znajdującymi się na ulicy bez pierwszeństwa przejazdu, widoczno I

W polu widoczności nie mogą znajdować się przeszkody wyższe niż 0.75»

,n.t jest minimalna długość odcinka widoczności Wr _v (jenŃcy pojazdem ruszającym z wlotu podporządkowanego znajduje się _?intxl krawędzi jezdni. np. przy szerokości jezdni 14 m i prędkości projekto*

■Ac; na ulicy z pierwszeństwem przejazdu 60 km/h wymagana jest długość (drinka widoczności autobusu Wr = 150 m. Zaleca się uzyskanie pola widoczności większego, umożliwiającego obserwację ulicy z pierwszeństwem przejazdu z odległości większej niż 2 m od krawędzi jezdni.

7.4.3. Chodniki i przejścia dla pieszych przez jezdnię

Chodniki są przeznaczone do ruchu pieszego. Inne funkcje, jakie może pełnić chodnik, jak np. usytuowanie przystanków, kiosków, ławek, parkowanie pojazdów, nie mogą ograniczać jego podstawowej funkcji. Szerokości chodników powinny być dostosowane do przewidywanych szczytowych natężeń mchu pieszego. Zdolności przepustowe chodników można szacować na 50 osób/minuię/1 m przekroju (w jednym kierunku ruchu).

Chodniki powinny być odsunięte od krawędzi jezdni ulic klasy E co najmniej o 10 m i odpowiednio klasy G — 5 m. klas G i Z — 3,5 m. W wyjątkowo trudnych warunkach dopuszcza się na tych ulicach sąsiedztwo chodnika z jezdnią pod warunkiem wygrodzenia. Na ulicach klas L i D chodniki mogą sąsiadować z jezdnią. Minimalna szerokość chodnika sąsiadującego z jezdnią wynosi 2.0 m. usytuowanego między jezdniami lub między jezdnią a torowiskiem tramwajowym 2,5 m. zaś chodnika odsuniętego od jezdni 1,5 m. Nie zaleca się stosowania tych wymiarów minimalnych, zaś w przypadku wykorzystania chodnika do innych celów niż ruch pieszych, jak np. ustawienie kiosków, ławek itp., szerokości muszą być odpowiednio powiększone.

Pochylenie podłużne chodnika nie powinno przekraczać 8%. wyjątkowo i-.\ Dla pochyleń większych niż 6% zaleca się obok części płaskiej Stosować schody terenowe o stopniach nie wyższych niż 12 cm i nie szerszych niż 35 cm. W przypadku projektowania schodów w ciągu chodników należy zapewnić alternatywną drogę dla osób niepełnosprawnych z rampami o po-

103