18480 IMG36

„,_,_b użytkowników - im więcej osób moticzącym i doslosowuj<|cyn> <*» I*"”,*,dziej efektywne Pom.mo tego. w Internecie, tym wyszukiwań*    _h internetowych irtywa głównie _mc jC*

algorytmów stosowanych w ^‘"^k'i»ltm» syyslarcayłco wysoka [Gaw,y_Sl°£; stycznej analizy tek.nr, jato# teteksh.. wykorzystywane ,_nkźc ^Oo,*-s. 658J. Metody głębszej anłl»*y _ rosiały wp.    'li.

3. PRZESTRZENIE

Przestrzenie, zgodnie z zasadami 5S, są to zestawy obiektów, wraz i operacjami na tych obiektach, podlegające określonym ograniczeniom. W odniesieniu do GBC, będącej częścią Internetu, można mówić o bardzo różnych przestrzeniach, począwszy od rzeczywistych, takich jak wizualne reprezentacje danych i ich projekcje, po bardziej abstrakcyjne, jak przestrzenie informacyjne. Mierzenie odległości pomiędzy obiektami w przestrzeni pozwala na określenie ich podobieństwa podczas wyszukiwania, a więc także wyznaczenie efektywności systemu, służącego opisowi tych przestrzeni, przestrzenie dotyczą lokalizacji fizycznych, sposobu funkcjonowania interfejsów użytkownika, a także lokalizacji obiektów w przestrzeni Sieci.

Współczesny Internet jest rozwinięciem niewielkiej sieci Arpanet. stworzonej na zamówienie Pentagonu¹ w końcu lat sześćdziesiątych XX wieku (Castclls 2008, s. 58). Sieć ta miała być, ze względu na swoją specyficzną topologię, bardziej odporna na uszkodzenia niż wcześniej stosowane rozwiązania. Po dodaniu, w połowie lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, protokołu TCP/IP powstał Internet, który jest „siecią sieci komputerowych". Zasadniczą architekturą Internetu jest architektura klient-serwer². Taka konfiguracja zwiększa efektywność pracy sieci, gdyż dane ściągane z serwerów przetwarzane są lokalnie przez programy klienckie, więc liczba niezbędnych przebiegów w sieci jest minimalizowana. Każdy serwer przyłączony do Internetu staje się jego częścią. Internet scala w jedną sieć wszystkie przyłączone serwery, obsługujące z kolei sieci lokalne, rozległe i używane przez dostawców usług internetowych. Jest to więc sieć sieci - brak w nim komputera czy systemu centralnego, właściciela i ciała zarządzającego całością.

Od lat dziewięćdziesiątych XX wieku najpopularniejszą usługą Internetu stal się Web. Przestrzenność Webu tworzona jest przez relacje istniejące pomiędzy obiektami go wypełniającymi. Relacje te wyrażane są strukturą hiperlinków. Topologię' Webu można określić za pomocą opisu struktury funkcjonujących w nim odnośników. Tworzone są one swobodnie przez użytkowników Webu. Odnośniki konstytuują przestrzenie bliskie i odlegle, rozciągające się od jednego węzła sieci do następnych. „Odległość" pomiędzy dwiema stronami Web zależy od liczby odnośników potrzebnych do „przejścia” między nimi [Kolb 2009). Ponieważ powstają one bez żadnego planu i nie wymagają odgórnej akceptacji, również Web rozwija się w sposób niekontrolowany. Samoorganizująca się struktura odnośników w Webie może być uważana za agregację, na poziomie makro, interakcji funkcjonujących na poziomie mikro - za tworzoną we współpracy, zmieniającą

1

W szczególności chodzi o agencję ARPA (Advanced Research Projects Agency), później przemianowaną na DARPA (Defense ARPA), stworzoną do finansowania innowacyjnych i bimesowo ryzykownych przedsięwzięć technologicznych. Jednym z jej pracowników był Joseph Licklider, który w 1968 roku przedstawił koncepcję sieci komputerów połączonych wydajnymi łączami, co powinno pozwolić na realizację usług wyszukiwania informacji [Licklider 1968).

2

Dostawcy usług internetowych udostępniają jeden lub więcej serwerów sieciowych przyłączonych do Internetu. Użytkownicy lokalni przyłączani są do serwerów. Lokalny komputer staje się wtedy komputerem-klientem, który współpracuje z serwerem i używa jego cyfrowych linii transmisyjnych do uzyskania połączenia z resztą Sieci.

’ Termin topologia jest tu użyty w sensie stosowanym w analizach sieci i teorii grafów, jako geometryczny i przestrzenny układ połączeń w sieci.