I> M<Quail. liww hMfmrikowwM mtuowgo. Wjnawi 2007 ISBN M7S-S5-OI-ISIS3-M, C1 l>y W'N PWN 2007
To. w jakim stopniu państwo lub społeczeństwo kontrolują media, zależy w pewnej mierze od łatwości sprawowania kontroli. Najbardziej regulowane są zwykle te media, których rozpowszechnianie najłatwiej nadzorować, takie jak scentralizowana, ogólnokrajowa telewizja lub radio czy dystrybucja kinowa. Znacznie trudniej z kolei monitorować książkę i media drukowane lub wywierać na nic naciski. Tak samo ma się sprawa z lokalnym radiem, od czasu gdy nowe możliwości reprodukowania elektronicznego i kopiowania oraz rozmaite metody odtwarzania dźwięku i obrazu sprawiły, że bezpośrednia cenzura stała się narzędziem mało wyrafinowanym i nieskutecznym. Trudności z ochroną granic państwowych przed niepożądanym przekazem z zagranicy to kolejna konsekwencja nowej technologii, promującej dalej idącą wolność. Jednak mimo że wydaje się, iż nowa technologia jako laka obiecuje więcej wolności w komunikowaniu, nic należy lekceważyć wciąż znacznej siły oddziaływania kontroli instytucjonalnej, także ze strony rynku, na rzeczywisty przekaz i odbiór informacji.
2.10. SPOŁECZNA KONTROLA MEDIÓW
Typy kontroli
• Kontrola treści ze względów politycznych.
• Kontrola treści ze względów kulturowych i/lub moralnych.
• Kontrola infrastruktury ze względów technicznych.
• Kontrola infrastruktury ze względów ekonomicznych.
Uwarunkowania kontroli
• Więcej potencjału wywrotowego w sferze politycznej.
• Większa siła oddziaływania moralnego, kulturowego i emocjonalnego.
• Większa łatwość stosowania kontroli.
• Silniejsza motywacja ekonomiczna dla regulacji.
2.9.2. Wymiary użycia i odbioru
Rosnące trudności, jakie napotyka tworzenie typologii i podziałów kanałów komunikacji medialnej ze względu na treść i funkcję przekazu, doprowadziły do podważenia niegdyś stabilnych społecznych definicji mediów. Na przykład gazeta może współcześnie być zarówno medium rozrywkowym, poradnikiem dla konsumenta, jak i źródłem informacji o wydarzeniach politycznych czy społecznych. Systemy telewizji satelitarnej i kablowej nie ograniczają się tylko do oferowania programów dla wszystkich widzów. Niemniej wydaje się. że przetrwało - jako produkt tradycji, wpływu sił społecznych oraz „ukierunkowania" pewnych technologii - kilka dominujących wyobrażeń i definicji tego, do czego media „nadają się najlepiej”.
Telewizja na przykład, mimo wielu zmian i rozwoju w sferze produkcji, transmisji i odbioru, pozostaje przede wszystkim medium rozrywki rodzinnej (zob. Mor-