18770 pannaJulia019

130 AUGUST STHINDBERG

JEAN

Attenlion! Je nc suis qu’un liornme!⁸⁸

PANNA JULIA

Czy będzie siedział spokojnie?! No! Już po wszystkim! Proszę teraz pocałować innie w rękę i podziękować!

JEAN

wstaje

Panno Julio! Proszę posłuchać! Krystyna położyła się spać! Czy zechce pani mnie wysłuchać?

PANNA JULIA

Najpierw proszę mnie pocałować w rękę!    *

JEAN

Proszę mnie posłuchać!

PANNA JULIA

Najpierw proszę mnie pocałować w rękę!

JEAN

Dobrze, ale to będzie pani wina!

PANNA JULIA

Jak co?

JEAN

Gdy się ma lat dwadzieścia pięć, nie jest się już dzieckiem! Gzy nie wie pani, że niebezpiecznie igrać z ogniem?!

PANNA JULIA

Ja mogę sobie na to pozwolić. Jestem asekurowana!

JEAN

?    śmiało

Wcale tak nie jest! A jeśli nawet, to tuż obole pani jest materia) łatwopalny.!

PANNA JULIA

Czyżby par, mówił o sobie?

'    JEAN

Tak! Nie dlatego, że to ja, ale że jestem młodym mężczyzną...

PANNA JULIA

O korzystnej powierzchowności — co za nieprawdopodobna zarozumiałość! Don Juan? Czy cnotliwy Józef?^ Daję słowo, zdaje mi śi* , że raczej Józef?!

JEAN

Tak się pani zdaje?

PANNA JULIA

Niemal się tego obawiam!

Jean zbliża się do niej śmiało i chce ją wziąć wpół, żeby pocałować. Panna Julia wymierza mu policzek

Zuchwalec!

JEAN

Czy to poważnie, czy pani żartuje?

²⁷ Don Juan? Czy cnotliwy Józef? — literackie symbole przeciwnych postaw w sprawach miłości: Don Juan, legendarny leklcoduch i uwodziciel wprowadzony do literatury przez Hiszpana Tirso de Molina z początkiem XVII w., bohater wielu wybitnych dziel literackich od Moliera po Byrona i Puszkina, którego imię stało się określeniem pospolitym (donżuan) i jego kontrast, postać biblijna — Józef, syn Jakuba — sługa Putyfara, dowódcy faraona, opierający się próbującej go uwieść żonie Putyfara i kłamliwie przez nią oskarżony {Stary Testament, księga Genezis XXIX). W literaturze i sztuce chrześcijańskiej (w Polsce dramat łaciński Szymona Szymonowica Castus Joseph ■— Czysty Józef) i nowożytnej (powieść Tomasza Manna Józef i jego bracia) przykład niezłomnej cnoty.

17 — B.N. 11/165 (Strlndberg, Wybór dramatów)