pannaJulia015

122 AUGUST STRINDBEBG

JEAN

Moja wrodzona skromność nic pozwala mi wierzyć, że mówi pani prawdziwe komplementy komuś takiemu jak ja, dlatego też pozwoliłem sobie przypuścić, że pani przesadza, czyli jak to się nazywa, pochlebia.

PANNA JULIA

Gdzie pan się nauczył tak przemawiać? Pan musiał dużo bywać w teatrze?

JEAN

I to także! Bywało się tu i ówdzie!

PANNA JULIA ■

Ale przecież urodził się Jean w tych okolicach?

JEAN

Mój ojciec był parobkiem u pana prokuratora, Lu w pobliżu, i nieraz widywałem panienkę jako dziecko, choć pani nie zwracała na mnie uwagi!

PANNA JULIA

Tak, rzeczywiście!

JEAN

I pamiętam szczególnie raz, kiedy... ale nie mogę tego powie-: dzieć!

PANNA JULIA

Ależ tak! Proszę mówić! No! tak całkiem wyjątkowo!

JEAN

Nie, naprawdę teraz nie mogę! Może innym razem!

PANNA JULIA

Innym razem to znaczy nigdy. Czy to takie okropne?

;    _<    JEAN

Okropne Lb nie jest, ale lepiej dać temu spokój! Niech pan patrzy! I

a

Wskazuje na Krystynę, która usnęła na krzelle przy kuchni

'    PANNA JULIA

Będzie z niej mila żona! Może także chrapie?

JEAN

Nie chrapie, ale za to mówi przez sen.

PANNA JULIA cynicznie

Skąd Jean wie, że ona mówi przez sen?

JEAN

bezczelnie

Bo słyszałem.

Pauza, w czasie której oboje przyglądają się sobie PĄNNA JULIA

Dlaczego pan nie siada?

JEAN

Nie śmiem pozwolić sobie na to w pani obecności.

PANNA JULIA

A jeśli każę?

JEAN

Wtedy posłucham!

PANNA JULIA

A więc proszę siadać! Chwileczkę! Gzy może mi pan wpicia dać coś do picia?