19695 IMGP9369

WILLIAM BLAKE

William Blake (1757 -1827), angielski poeta, malarz, grafik (jego wyuczonym i przez całe życie uprawianym dla zarobku zawodem było rytowanie na miedzi), pochodził z londyńskiej rodziny rzemieślniczej. W 1783 roku wydał pierwszy — i jedyny wydrukowany za życia — zbiór utworów poetyckich: Poetical Sketches. Pozostałe utwory „drukował” sam, tzn. odbijał z płyt miedzianych, spreparowanych tak, iż stanowiły „stereotyp” drukarski — pisany lustrzanym pismem tekst oraz ozdabiające go całostronicowe ilustracje, winiety i przerywniki były wypukłe, podobnie jak w drzeworycie (stąd Blake nazywał tę trudną dziś do odtworzenia technikę „drzeworytem na miedzi”). Poszczególne karty były ręcznie kolorowane (często przez żonę poety) i oprawiane w osobne zeszyty. Ilość zachowanych egzemplarzy waha się od paru do dwudziestu kilku (np. wiadomo o trzynastu odbitkach Zaślubin Nieba i Piekła). Łatwo stąd wnosić, jak ograniczone musiało być oddziaływanie owych utworów w okresie ich powstawania. Twórczość Blake’a odkrywana była powoli, począwszy od lat sześćdziesiątych dopiero, a prawdziwą popularność zdobyła na przełomie stuleci, dzięki symbolistom, którzy znaleźli w niej jedno z ważniejszych źródeł inspiracji. Pierwsze odruchy zainteresowania zapomnianym dziełem poety-malarza wzbudziła jego biografia, pióra A. Gil-christa (The Life of William Blake, London — Cambridge 1863). Pierwsze pełne wydane dzieł dokonane zostało przez E. J. Ellisa i W. B. Yeatsa (The Works of William Blake, Poetic, Symbolic, and Critical, t. 1-3, London 1893). Opublikowane w r. 1907 trzecie wydanie biografii Gilchrista, z przedmową W. G. Robertsona, zawierało pierwszy rozumowany katalog plastycznego oeuvre Blake’a, opracowany przez W. M. Rossettiego.

Życiorys artysty jest prawie zupełnie pozbawiony faktów „zewnętrznych”. Jest w tym aspekcie szary, tragicznie monotonny, ograniczony do nieprzerwanego ciągu kłopotów finansowych, do braku zamówień, do walki o uznanie własnych osiągnięć, do tego