19792 MK t2

w zwierciadle 8 powinny stykać się jak na rys. 7.26c. Jeśli ostrze jest w innym położeniu, to należy podnieść lub obniżyć zbiornik 2 za pomocą śruby 5 lub wykonać niezerowy odczyt początkowy przy ustawieniu ostrza jak na rys. 7.26 c.

Po podłączeniu króćców 13 do ciśnienia wyższego oraz 3 do niższego należy śrubą 9 podnosić ruchome naczynie 1 aż do zaobserwowania w lusterku obrazu ostrzy stykających się. W ten sposób odczyt następuje przy początkowym położeniu układu wskazującego. Wysokość, na jaką należy podnieść naczynie 2, aby skompensować różnicę ciśnień, odczytuje się na podziałce 11 oraz noniuszu 10 z dokładnością do 0,01 mm.

Minimetr Ascania wymaga dokładnego spoziomowania. Wadą przyrządu jest martwy ruch śruby oraz kłopotliwy odczyt. Czułość minimetru wynosi 50 działek skali na 1 mm H₂0 = 9,81 Pa i jest jednakowa dla całego zakresu pomiarowego. Oznacza to, że maksymalny błąd bezwzględny wynosi ±0,2 Pa.

Minimetry typu Ascania o nazwie MK1, MK2 produkują ZAiMPMN w Kętach.

Mikromanometr omawianego typu nie nadaje się do pomiaru szybko-zmiennych różnic ciśnienia.

Manometr projekcyjny Betza. W laboratoriach aerodynamicznych stosowany jest manometr projekcyjny opracowany przez Betza (rys. 7.27).

W cylindrycznej rurze umieszczona jest przezroczysta skala 1 z działkami co 1 mm. Skala jest połączona ze szklaną kulą 2, która pływa w cieczy manometrycznej. W zależności od różnicy ciśnień w obszarze nad kulą oraz w zbiorniku z cieczą ustala się położenie skali obserwowane w okularze.