11 (2)

W oparciu o lok lekcji planuje się konspekt treningowy. Najpierw ustala się za danie, a do niego dobiera się ćwiczenia części głównej. Po ich ustaleniu, dostosowuje się do części głównej treści części wstępnej i końcowej Przystępując do opracowania konspektu należy wziąć pod uwagę konkretne zadania wynikające z planu i programu szkolenia, miejsc zajęć, przybo-rów. Organizacja pracy i treści zajęć treningu muszą być dostosowane do wieku, pici, stopnia zaawansowania sportowego ćwiczących, specyfiki danej dyscypliny sportu. W zależności od zmieniających się czynników zmienia się treść zajęć, a co za tym idzie charakter, zakres i intensywność pracy. Jakość jednostki treningowej zależy od treści ćwiczeń i intensywności obciążenia. Siła bodźców działających na organizm, zwłaszcza układ nerwowy, oznaczona jest nie tylko ich intensywnością i czasem trwa nia. lecz również stopniem „nowości". Nowe ćwiczenie wykonywane jest ze stosunkowo większym wysiłkiem mięśniowym, przy większym zużyciu energii i nasileniu funkcji fizjologicznych. Stąd leż planowanie ćwiczeń w jednostce treningowej powinno dotyczyć nie tylko zakresu i intensywności lecz także strony jakościowej. W planowaniu zadań treningowych należy kierować się zasadą im hardziej inten >'.'wne obciążenie, tym zadanie powinno bvć węższe W treningu o intensywności maksymalnej rozszerzeniu ulega cześć wstępna i końcowa. Przy mniejszej z kolei intensywności można zrealizować dwa lub trzy zadania. Najczęściej zadanie treningowe rozpoczyna się od ćwiczeń o umiarkowanym wysiłku (ćwiczenie przygotowawcze) W pierwszej części treningu natężenie wzrasta dość szybko Część główna osiąga swój szczyt, przy czym krzywa natężenia przebiega różnie, najczęściej falowo. Wynika to z częściej stosowanych krótkich przerw wypoczynkowych. Pod koniec części głównej, a zwłaszcza końcowej natężenie wysiłku wyraźnie spada

4.3 Melodyka nauczania techniki

jazdy.

Nauczanie techniki jazdy wózkiem według metodyki przyjętej i zweryfikowanej w praktyce pozwoli osobie z URK na, w miarę indywidualnych możliwości, szybkie i bezpieczne opanowywanie poszczególnych elementów. Przyjęta kolejność elementów technicznych odpowiada zwiększającemu się stopniowi trudności Pokonywanie zdecydowanej większości przeszkód może być opanowane zarówno przez osoby z para- jak i z tctraplegią, z wyjątkiem technik wjazdu na schody, które zarezerwowane są dla najsprawniejszych i wytrwałych w nauce paraplegików. W przypadku niektórych, trudniejszych technik, uproszczono rysunki przeszkód (patrz: rozdział 4.4, Test techniki jazdy) tak. hy przej rzyście zaprezentować poszczególne fragmenty ruchów ćwiczącego i pozycji wózka ^M‘

4.3.1. Pozycja tułowia na wózku.

Prawidłowa pozycja tułowia na wózku zapewnia zachowanie fizjologicznych krzywizn kręgosłupa. Pozwala także na równomierne rozłożenie nacisku na pośladki i uda. jak również stwarza warunki do ekonomicznej pracy rąk w czasie napędzania wózka.

Użytkownik powinien siedzieć głęboko na siedzeniu, plecy wyprostowane, oparte

0    oparcie wózka, ramiona i stawy barkowe rozluźnione. Cały ciężar osoby siedzącej musi być równomiernie rozłożony na pośladki

1    uda. Nogi powinny być zagięte w stawach kolanowych i skokowych, stopy oparte na podnóżku. Stopy mogą znajdować się w pozycji pośredniej lub w lekkim zagięciu grzbietowym [Rys. I].

Ćwiczenia pomocnicze:

♦    Kontrola zachowania prawidłowej sylwetki przed lustrem.

♦    Kontrola zachowania prawidłowej pozycji w parach

4.3.2. Chwyt obręczy napędowych.

Prawidłowy chwyt obręczy napędowych zapewnia ekonomiczną i bezpieczną jazdę wózkiem inwalidzkim.

Układając rękę na górnej części obręczy napędowych należy zwrócić uwagę aby kciuk leżał na obręczy równolegle do kola napędowego. Fozostale palce ręki są ugięte, przy czym palec wskazujący przytrzymuje obręcz od dołu [Rys. 2[ Osoby z tclraplegią, które mają ograniczone możliwości chwytne, najczęściej dociskają obręcz napędową wewnętrzną częścią ręki. a czasem dodatkowo opierają kłęb kciuka o kolo napędowe (zwiększa to powierzchnię tarcia). Ze względu na niebezpieczeństwo uszkodzenia skóry ręki tetraplegik powinien używać do napędzania wózka specjalnych rękawiczek bez palców [Rys. 3[

Rys i Pozycja na wózku.

Rys ?. Chwył

Rys 1

,.C!i’.vyr

lefraplt^kj

i