169 3

"(i) w przypadku zatopienia symetrycznego dodatnia resztkowa wysokość mctaccntryczna, obliczona metodą stałej wyporności, powinna wynosić co najmniej 50 milimetrów (lub 2 cale);

(ii)    w przypadku zatopienia niesymetrycznego całkowity przechył nic może przekroczyć siedmiu stopni, z wyjątkiem przypadków specjalnych, w których Administracja wyrazi zgodę na dodatkowy przechył, powstały z powodu niesymetrycznego zatapiania, ale w żadnym przypadku ostateczny przechył nie powinien przekraczać piętnastu stopni;

(iii)    w żadnym przypadku linia graniczna nic powinna być zanurzona w końcowym stadium zatapiania. Jeżeli przypuszcza się, że w przejściowym stadidm zatopienia linia graniczna może się zanurzyć. Administracja może wymagać takich badań i urządzeń, jakie uzna za konieczne dla bezpieczeństwa statku.”¹

Przepisy PRS stawiają dodatkowe wymagania, a mianowicie:

—    zakres dodatnich ramion stateczności statycznej większy lub równy 20°;

—    maksymalna wartość ramienia prostującego ^ 0,1 m;

—    pole pod krzywą ramion prostujących F ^ 0,0175 m • rad.

10.2.2. Wymagania Międzynarodowej konwencji

o liniach ładunkowych dotyczące statków typu ,,A" i „B" ze zmniejszoną wolną burtą

Międzynarodowa konwencja o liniach ładunkowych (prawidło 27,punkt 3) stawia następujące wymagania w zakresie niezatapialności statkom typu •A" [18]:

"(3) Statek typu ”A” o długości ponad 150 metrów (492 stopy) z przewidzianymi pustymi przedziałami w stanie załadowania do letniej linii wodnicy I bdunkowej powinien wytrzymać zatopienie któregokolwiek pustego przedziału, przy założeniu stopnia zatapialności równego 0,95 i utrzymać się na powierzchni w stanic równowagi uznanym przez Władzę Administracyjną za ndawalający. Na statku o długości przekraczającej 225 metrów (738 stóp) I przedział siłowni powinien być traktowany jako przedział zatapialny, lecz ze I <opnicm zatapialności równym 0,85. Przyjmując jako wskazówkę dla Władzy I Administracyjnej można uważać następujące wartości graniczne za wystar-I ającc:

169

1

jednolity tekst Między narodowej konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu z 1974 roku. Gdańsk 1978. s. 45.