Ekstrakcja 241
koła wysłodkowe
ślimaki wstęgowe
wał ślimaka
komora grzejna
/sito odciągowe
Rysunek 4.11
Ciągły ekstraktor korytowy do wysładzania krajanki buraczanej typu DC
/ \ zgarniacze |-ggj||| skropllny ^jna
Pełny efekt technologiczny procesu, tj. tnsk = msk, można uzyskać tylko w przy-
Współczynnik E0 uwzględnia niedoszacowanie czynnika pracy w równaniu ekstrakcji, a jego wartość należy wyznaczyć w drodze badań.
padku, gdy współczynnik różnicy stężeń k = 1 oraz gdy wykonana praca będzie równa pracy ekstrakcji, tj. n = I%_:
Współczynnik różnicy stężeń zdefiniowany jest za pomocą wyrażenia:
Cksk
(4.40)
gdzie PK Cksk - zawartość cukru odpowiednio w wodzie wprowadzonej do eks-traktora, w soku komórkowym [%].
Maksymalną wartość (k = 1) współczynnik stężenia przyjmuje w przypadku, gdy woda wprowadzana do ekstraktora nie zawiera cukru (Ckw = 0), a minimalną (k = 0), gdyzawartość cukru w wodzie i w soku komórkowym jest porównywalna (CA:*.=Cksk). W warunkach przemysłowych do ekstraktora wprowadza się „wodę świeżą” (najczęściej skropliny z procesu zagęszczania soku rzadkiego) o zerowej zawartości cukru i tzw. wodę poprasową (po prasach wysłodków), która zawiera cukier w niewielkiej ilości w postaci rozcieńczonego soku komórkowego.
Procesowi ekstrakcji soku komórkowego towarzyszy opór wysładzania krajanki, który wynika między innymi ze sprężystości postaciowej komórek składających w na poszczególną strużkę krajanki i skończonego zbioru strużek w określonej pojemności. Wielkość oporu w znaczący sposób związana jest z zastosowanym sposobem wysładzania i przypisanym do tego sposobu czasem ekstrakcji. I tak na przykład zastosowanie pras wyciskających sok z komórek krajanki skraca czas wysładzania, wymaga jednak zastosowania pras o wielkim nacisku (sił prasowania). Zastosowa-