21424 skanuj0005 (80)

Inaczej mówiąc — typowe stężenie molowe wykrywanej przez nas substancji, zawarte jest pomiędzy 0,1 mol/dm' a I mol/dm . W analizach zawierających kilka składników, stężenia mogą być nawet rzędu 10~^J mol/dm'.

s 1.1. Wybrane reakcje kationów 1 grupy

Wykrycie kationów 1 grupy, w pojedynczych próbkach roztworów ich azotanów, jest prostym zadaniem analitycznym. Przeprowadzenie reakcji -z roztworami: 3M HC1, rozcieńczonym NH_}aq, rozcieńczoną silną zasadą, KI i KiCr0.i pozwala na rozróżnienie pomiędzy jonami Ag*, Hg2‘" i Pb³'. Natomiast w przypadku mieszaniny tych kationów, konieczne będzie zastosowanie systematycznego toku analizy.

Dodanie roztworu kwasu solnego (lub rozpuszczalnego chlorku) powoduje wytrącanie się białego osadu:

Ag* + Cl^- AaCl (osad serowaty, powoli fioletowiejący)

Pb" +2 Cl PbCI.2 (ulega powolnej rekryslalizacji-twor/ąsię białe igiełki)

Ilg2²* + 2 Cl 2 Ha,Cl,

Przy bardzo dużych stężeniach jonów Cl", wzrasta rozpuszczalność AgCl i PbCli ze względu na tworzenie się kompleksów chlorkowych:

Ągci+cr £ [Agcii]

PbCli + 2 Cl" £ [PbCU]²

Przy praktycznie stosowanych przez nas stężeniach jonów Cl , wpływ kompieksowania możemy zaniedbać.

Dodając do roztworów badanych roztwór amoniaku, powinniśmy liczyć się z możliwością wytrącania wodorotlenków metali, które czasami ponownie