skanuj0005 2

Inaczej mówiąc - typowe stężenie molowe wykrywanej przez nas substancji, zawarte jest pomiędzy 0,1 inol/dm* a ) mol/dm³. W analizach zawierających kilka składników, stężenia mogą być nawet rzędu 10 ^? mol/dm \

1.1. Wybrane reakcje kationów 1 grupy

Wykrycie kationów 1 grupy, w pojedynczych próbkach roztworów' ich azotanów, jest prostym zadaniem analitycznym. Przeprowadzenie reakcji -z roztworami: 3M HC1, rozcieńczonym NH*aq, rozcieńczoną silną zasadą, KI i    pozwala na rozróżnienie pomiędzy jonami Ag’, Hg₂‘ i Pb^?‘.

Natomiast w przypadku mieszaniny tych kationów, konieczne będzie zastosowanie systematycznego toku analizy.

Dodanie roztworu kwasu solnego (lub rozpuszczalnego chlorku) powoduje wytrącanie się białego osadu:

Ag’ + Cl” £ AfiCl (osad serowaty, powoli łioletowiejący)

Pb" + 2 Cl ^ PbCI.2 (ulega powolnej rekryslalizacji-lwor/ąsię białe igiełki) llg₂^J' + 2CI = Ha,CI,

Przy bardzo dużych stężeniach jonów Cl", wzrasta rozpuszczalność AgCl i PbCl? ze względu na tworzenie się kompleksów chlorkowych:

AgCl+cr z [Agcy-

Efe£b + 2Cr 2 |PbC!,]^J

Przy praktycznie stosowanych przez nas stężeniach jonów Cl , wpływ kompleksowania możemy zaniedbać.

Dodając do roztworów badanych roztwór amoniaku, powinniśmy liczyć się z możliwością wytrącania wodorotlenków metali, które czasami ponownie

9