21834 Zdjęcie0520 (2)

danego zawodu i związanej z nim roli społecznej. Ono zaś wymaga

dwojakiego rodzaju:

1)    realizacja dobra własnego (summum bonum) i wspólnego || num comvnae)\

2)    realizacja przede wszystkim dobra wspólnego - dobra inlB {bonum comunae).

W pierwszym przypadku zachodzi relacja, która charakterystycznll dla deontologii umiarkowanych — stanowionych przez umiarkowane!), bowiązania i powinności na rzecz dobra innych. W drugim zas przypadku zachodzi relacja właściwa dla deontologii rygorystycznych (skrajnycl| stanowionych przez rygorystyczne zobowiązania i powinności przede wszystkim na rzecz dobra innych.

idobro wspóbieysśt celem każdej etyki zawodowej (etyki każde-1 / go zawodu), to dobro poszczególnych zawodów jako owa wartość cen-1

Deontologie umiarkowane charakterystyczne są dla stosunków pracy i służby, zaś rygorystyczne dla stosunków służby i powołania. Są zawody, które mają na uwadze również cudze dobro i zawody, które mają na uwadze przede wszystkim cudze dobro. W stosunku do tych zawodów, które mają za zadanie (rolę) dbanie o cudze dobro, stanie na straży pozaosobistego dobra, formułowane były i są zasady etyk zawodowych W zawodach tych specyficzne wartości, także etyczne, wysuwają się na plan pierwszy. Są to wartości centralne (molame), które mają charakter szczególnego ukonkretnienia dobra wspólnego.

tralna (molama) różnicuje etyki zawodowe. Zróżnicowanie to ilustrują j poniżej wymienione przykłady.

Wartością centralną etyki zawodowej w zajęciach:

•    lekarza (dobrem realizowanym przez lekarzy) jest zdrowie, jego jakość i ochrona;

•    naukowca - prawda;

•    wojskowego - wolność i suwerenność oraz bezpieczeństwo* J

•    nauczyciela - rozwój intelektualny i osobowościowy wychowanka*

•    prawnika - sprawiedliwość;

•    dziennikarza - rzetelna informacja (zła albo dobra, lecz rzetelna);