Koncepcja państwa socjalnego — to aktywny sposób oddziaływania państwa na likwidowanie kryzysów i napięć społecznych. Dokonuje się to poprzez politykę interwencjonizmu państwowego, a z drugiej strony przez rozbudowę sieci świadczeń socjalnych. Sformułowanie art. 20 należy rozumieć jako ogólne zobowiązanie państwa do podejmowania działań łagodzących społeczne skutki funkcjonowania praw rynku, ale jednocześnie dokonywanych przy poszanowaniu tych praw. Ogólna zasada społecznej gospodarki rynkowej odnosi się do wszystkich sektorów i branż gospodarki, a więc także do ustroju rolnictwa (istotne modyfikacje wnosi art. 23, który określa gospodarki rodzinne podstawą ustroju rolnego państwa).
Zasada podziału władzy i równowagi władzy
Art. 10 ust. 1 — ustrój RP opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej. Ust. 2 - Władzę ustawodawczą sprawują sejm i senat, władzę wykonawczą prezydent RP i Rada Ministrów, a władzę sądowniczą sądy i trybunały. Art. 10 -podkreśla więc, że ustrój państwa został oparty na podziale i zrównoważeniu władz. W tym zakresie ustawa zasadnicza wymienia władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Zgodnie z koncepcją twórców tej doktryny, władze te powinny być rozdzielone, a więc wykonywanie każdej z nich powinno być powierzone odrębnym organom, ale także zrównoważone.
O podziale władz można mówić mając na względzie znaczenie przedmiotowe i podmiotowe. W sensie przedmiotowym ( funkcjonalnym) podział władz oznacza wydzielenie pewnych rodzajowo odmiennych kierunków (sfer) działania państwa takich jak; stanowienie prawa, wykonywanie prawa, sądzenie.
Zasada podziału władz wymaga zatem odrębnego istnienia organów władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej - powoływanych do wykonywania swojego odcinka władzy państwowej. Drugim klasycznym elementem zasady podziału władzy jest tzw. system hamulców i równowagi lub też system wzajemnego hamowania się równoważenia władz.
Podstawową zasadą rządzącą stosunkami pomiędzy tymi trzema władzami jest zasada równości poszczególnych władz.
86. Przedstaw sposoby uchwalenia lub nadania konstytucji
• Podstawowym sposobem jest uchwalenie przez Parlament i zatwierdzenie przez Naród w referendum konstytucyjnym
• Nadawanie (narzucenie ) Konstytucji - konstytucja oktrojowana nadanie konstytucji lub narzucenie jej przez władzę zwierzchnią (np. króla) z pominięciem procedury przewidzianej dla jej przyjęcia, np.: Karta konstytucyjna z czerwca 1814, zredagowana i nadana przez króla francuskiego Ludwika XVIII, oraz Konstytucja Księstwa Warszawskiego nadana przez Napoleona w Dreźnie w lipcu 1807.
• Uchwalenie przez Konwencję konstytucyjną (jest to ciało przedstawicielskie niezależne od parlamentu, wybrane specjalnie dla uchwalenia Konstytucji lub dokonania w niej zasadniczych zmian.
• Uchwalenie przez Konstytuantę. Konstytuanta to parlament specjalnie legitymowany do uchwalenia konstytucji
• uchwalona w wyniku porozumienia monarchy i społeczeństwa (konstytucja pruska).
87. Skład i organizacja Trybunału Konstytucyjnego
Do polskiego systemu prawa TK wprowadzony został ustawą z 26 marca 1982 roku o zmianie Konstytucji PRL. TK powstał i rozpoczął działalność wraz z uchwaleniem ustawy z 29 kwietnia 1985 o TK. TK, patrząc od strony podmiotowej, nie jest organem wymiaru sprawiedliwości. TK działa na podstawie Konstytucji oraz ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. nr 102, poz. 643 zm.). TK jest niezależny od władzy ustawodawczej i wykonawczej. Nie sprawuje „wymiaru sprawiedliwości", który jest zastrzeżony dla Sądu Najwyższego, sądów powszechnych, sądów administracyjnych i sądów wojskowych Struktura wewnętrzna TK
W skład TK wchodzi 15 sędziów, wybieranych przez Sejm na dziewięcioletnią kadencję (art. 194 Konstytucji). Precyzyjna regulacja wyboru sędziów została zawarta w ustawie o TK.: sędzią może zostać osoba, która posiada kwalifikacje do zajmowania stanowiska sędziego SN lub sędziego NSA (art. 5 ust. 3 uTK). Oznacza to wymaganie przynajmniej dziesięcioletniego stażu w jednym z
72