23289 Str122 (3)

niższe półki tak szczelnie, że na dobrą sprawę sama babcia nie wiedziała, co ten jej kredens tak naprawdę mieści.”

(B. Wiza „ Wicek w leśniczówce...”)

25. „Lubię wielki kredens mojej babci. Zajmuje prawie całą ścianę w kuchni, tę naprzeciw okna. Składa się z dwóch części: z bufetu i wysokich szafek, ich drzwiczki w górze wypełniają wielobarwne szybki. Kredens jest ciemny, przysadzisty, ozdobiony kwietnymi ornamentami, ma mosiężne zawiasy i uchwyty, które tak już pociemniały, że stały się prawie brązowe.”

(wg K. Siesickiej „Falbanki”)

26. „Dzielna starowina walczyła o życie dziecka z namiętną pasją. Gdyby mogła była ujrzeć na własne oczy wciąż zbliżającą się śmierć, byłaby jej porachowała kości. Przez kilka nocy nie zmrużyła oka, czujna na każdy szelest i na każde najcichsze westchnienie dziecka. Znała dobrze wszystkie podstępne czyhania śmierci i wszystkie sposoby unikania jej pajęczych zasadzek.”

(wg K. Makuszyńskiego „Awantura o Basię”)

27. „Wieczorem, zanim okiennice zamknięto, dzieci przybliżały się niezupełnie pewnym krokiem do okien i patrzyły, jak tam za nimi śni noc prześliczna, obojętna, wyraźna; jak na bladoz-łotym śniegu leżą granatowe cienie drzew i gałęzi, jak wysoko między białymi konarami wiszą drżące gwiazdy...”

(wg M. Dąbrowskiej „Boże Narodzenie”)

122