144
5. KA»lumuglJonowe w rozdttkzonych roztworach wodnych
S.3. Koiłwory kwasów wkjoprotonowydi
145
5.3. Roztwory kwasów widoprotonowycli
Bilans ładunków. Zgodnie z równaniem (1):
Przykład 6
Obliczyć stężenie jonów oksoniowych i siarczkowych w roztworze kwasu siarkowodorowego (H2S) o stężeniu c ■ 0,1 mol/dm3. Stałe piotolizy kwasu
rM
K*i -1,2*10% Kd ■ 1,3*10 , iloczyn jonowy wody Kw= 1,0*10 MODEL STECHTOMETRYCZNY
Kwas siarkowodorowy jest słabym kwasem dwuprotonowym. Proces protołizy zachodzi dwustopniowo. W roztworze ustalają się następujące równo* wagi:
H2S + H2O^HS'+HJOf (6.1>1
HS“+HjO ^ Sa"+HjO*
2H20 = 0tr+Hj0* (63)i
Składniki roztworu: jony łfcO*, HS", S2", OH", cząsteczki niezdysocjowanego kwasu H2S i H2O.
c«s-+2^+coh-"V (68)
Ocena kompletności modelu matematycznego. W pięciu niezależnych liniowo równaniach (6.4) - (6.8) występuje pięć niewiadomych: stężenia cHjQ., c|js.,
c^i cHjS. Wartości K,j, K^, Kw i stężenie formalne kwasu c podano treści zadania. Stężenie wody jest stałe i wynosi cHj0 = 55,34 mol/dm3. Model matematyczny jest kompletny.
UPROSZCZONY MODEL MATEMATYCZNY
Rozwiązanie analityczne modelu (6.4) - (6.8) ze względu na cHj0.
prowadzi do równania czwartego stopnia (6.9). Model można jednak uprościć.
Cs
w
K *c*c
MODEL MATEMATYCZNY Opis równowagi
Równowagę reakcji pierwszego stopnia protołizy kwasu siarkowodorowego (6.1) opisuje stała protołizy K«i:
V - ChS~ C)h°*
- , -+JŁl
C^0* +C||jO*+K»i'K»2 ch,o* +c + KuK.i cH>o*
Uproszczenie modelu
W równaniu bilansu ładunków można pominąć te jony, których stężenie jest wyraźnie mniejsze od pozostałych. Kwas siarkowodorowy jest kwasem słabym. Ponieważ wartość stałej Ku * 1,2-10% należy spodziewać się, że w roztworze (c - 0,1 mel/dm3) stężenie cząstek niezdysocjowanych będzie więksge od stężenia jonów HS‘ i S2".
HjO*
(6.9)
(6.4)
°iw>cwV
(6-10)
'HjS
Ponieważ:
Równowagę reakcji (6.2) - stała K&:
K.Z-
(6.5)
można przyjąć, że
k.,»k.2
HS“
Równowagę autodysocjacji wody - iloczyn jonowy wody K«:
Kw " V coir
Bilans materiałowy. Kwas siarkowodorowy występuje w roztworze w postaci jonów HS", S2" oraz cząsteczek niczdysocjowanych H2S. Stężenie formalne (analityczne) kwasu (c) jest więc sumą stężeń wszystkich cząstek: c"c.«r +ch*
(6.7)
cm,s>chs->V
Z nierówności (6.11) wynika również, że o odczynie roztworu decydaje reakcja (6.1). Stężenie jonów HjO* jest nieznacznie większe od stężenia wodorosiarczków. Źródłem jonów OH" jest reakcja (63), której równowaga jest przesunięta w lewo (roztwór kwaśny). Stąd:
CW>ViCHT>>C0H-'V
W roztworze najmniej będzie jonów wodorotlenkowych i siarczków. Można więc przyjąć, żc: