6. Programowanie robotów przemysłowych
Język AS programowania robotów Kawasaki [61]
Programowanie w języku AS jest możliwe zarówno za pomocą ręcznego programatora, jak i komputera PC, ale bardziej popularną i wygodniejszą metodą jest programowanie za pomocą komputera połączonego z układem sterowania robota. Połączenie to może być zestawione przy użyciu łącza RS232 lub Ethernet, a użytkownik otrzymuje oprogramowanie pozwalające na komunikację z robotem.
Programy w języku AS są tworzone z instrukcji wykonywanych linia po li- ] nii. Linie programu są numerowane, co ułatwia pracę przy ewentualnym wprowadzaniu zmian do programu. Według producenta: „Programy tworzone w języku AS są łatwe do analizy. Ich tworzenie również nie nastręcza wielu trudności, gdyż każdy problem da się rozwiązać na kilka sposobów. Nauka słów kluczowych i poleceń trwa krótko, przez co język ten staje się szybkim, wygodnym i przyjemnym sposobem programowania robotów Kawasaki” [61].
Język KAREŁ programowania robotów Fanuc
KAREŁ jest językiem wyższego poziomu programowania robotów. Struktura, funkcje oraz programowanie przypomina języki Pascal czy PL/1. Język ten jest najczęściej używany, gdy podstawowe funkcje robota, dostępne bezpośrednio na panelu operatora, nie wystarczają. Za pomocą języka Kareł można:
- programować skomplikowane ruchy robota,
- programować operacje logiczne,
- komunikować się z innymi urządzeniami zewnętrznymi,
- prowadzić interakcję z użytkownikiem (wprowadzanie danych, potwierdzenia na panelu),
- tworzyć nowe menu dla użytkownika,
- operować bezpośrednio na zmiennych systemowych robota.
Programy w języku Kareł są szczególnie pomocne przy programowaniu
funkcji logicznych wielokrotnie wywoływanych w programach robota, np.:
- obliczania pozycji przy paletyzacji,
- otwierania i/lub zamykania chwytaka,
- obsługi urządzeń,
- wyświetlania komunikatów na konsoli operatora.
Język Melfa-Basic
Mcita-Basic jest językiem programowania robotów powstałym na podstawie języ* ka Basic. Jest to język programowania zorientowany liniowo, tzn. każda linia programu rozpoczyna się od numeru linii i zawiera instrukcję lub deklarację. Link powinny być numerowane z decymalnym krokiem, ponieważ podejście takie umożliwia łatwe wstawianie nowych, dodatkowych linii pomiędzy już istniejące-
Język programowania RAPID
RAPID to język warsztatowy z zaawansowanymi funkcjami, przeznaczony tak# 170 do obsługi aplikacji wieloprocesorowych.
6.4.2. Programy umożliwiające symulacją zrobotyzowanego stanowiska
Jednym z najczęściej realizowanych działań jest symulacyjna ocena możliwości robotyzacji zadanego procesu. Celem jest dobór odpowiedniego typu robota do danego zastosowania wraz z wyposażeniem oraz sprzętu technologicznego. Program robota jest przygotowywany i sprawdzany za pomocą specjalnego oprogramowania, w którym jest zamodelowane całe zrobotyzowane stanowisko. Programy do symulacji tworzą wirtualne zrobotyzowane stanowisko, a następnie w tym stanowisku zostaje oprogramowany robot. Dzięki temu na ekranie komputera jest widoczny obraz stanowiska oraz animacja pracującej instalacji, umożliwiające:
- rozplanowanie stanowiska z uwzględnieniem analizy przestrzennej rozmieszczenia poszczególnych elementów stanowiska i robota,
- zaplanowanie połączenia stanowiska z podsystemem transportu wydziałowego,
- zaplanowanie trajektorii ruchu robota, kontrolę przemieszczeń i orientacji chwytaków,
- tworzenie i sprawdzanie programów sterujących działaniem robota,
- ocenę czasu trwania cyklu i możliwości osiągnięcia zakładanych wydajności.
Program symulacji metodą off-line musi zostać wykonany indywidualnie, gdyż tworzenie wirtualnego środowiska pracy robota wymaga znajomości wielu czynników; do najważniejszych można zaliczyć:
- równania transformacji odwrotnej konkretnego robota, co powoduje, że oprogramowanie może dotyczyć robotów tylko jednej firmy, o jednakowej strukturze kinematycznej,
- modele maszyn technologicznych, palet, pozycjonerów itp. wchodzących w skład konkretnego zrobotyzowanego stanowiska.
W praktyce często stosuje się hybrydową metodą programowania robota przemysłowego polegającą na uzyskaniu współrzędnych punktów pracy robota na stanowisku metodą on-line, a następnie przygotowaniu całego programu metodą off-lme. W ten sposób omija się problem braku odpowiedniego modelu zrobotyzowanego stanowiska, a jednocześnie skraca się do minimum czas wyłączenia z pracy zrobotyzowanego stanowiska związany z przygotow aniem nowego programu. Realizacja tej idei jest oparta na zastosowaniu komputerowych symulatorów programowania robotów przemysłowych pozwalających na programowanie i sprawdzanie podstawowych funkcji robota w w irtualnym środow isku.
Wirtualny programator (symulator programowania) jest bardzo często jednym z pakietów oprogramowania symulacyjnego. Używ any jest on do poruszania, programowania oraz symulacji wirtualnego robota na komputerze PC. Twórcy programów symulacyjnych starają się, aby wirtualny programator w pełni odzwierciedlał pracę z rzeczywistym robotem. Podejście takie pozwala początkującym operatorom na „oswojenie się" z panelem oraz możliwość szkolenia studen-
171