Koncepcja Polskiej Szkoły Rehabilitacji opiera się na: powszechności, wczesności, kompleksowości i ciągłości. Postępowanie rehabilitacyjne chorego z pourazową śpiączką prowadzi zespól rehabilitacyjny, w skład którego wchodzi: neurolog, specjalista rehabilitacji medycznej, neuropsycholog, neurolingwista, logopeda, fizjoterapeuta, instruktor terapii zajęciowej, pielęgniarka, personel pomocniczy. Zadaniem zespołu rehabilitacyjnego jest zgodna z zasadami oraz właściwa rehabilitacja, mająca na celu optymalne usprawnianie chorego.
W strategicznym podejściu do rehabilitacji należy zebrać jak najwięcej informacji, dotyczących aktualnego stanu chorego, w tym:
- zapoznanie się z wynikami dotychczasowych badań i obserwacji klinicznych,
- ocena funkcji zaburzonych i zachowanych aktywności,
- pogłębienie wiedzy na temat terapii zaburzonych i rozwijania zachowanych aktywności.
W przypadku trudności w realizacji opracowanej strategii rehabilitacji należy dokonać analizy w oparciu o:
- kompleksową analizę bieżącej sytuacji chorego,
- ustalenie celu nadrzędnego,
- wybranie celów podrzędnych,
- ustalenie harmonogramu realizacji celów podrzędnych,
- regularne monitorowanie wykonywalności celów.
W początkowej fazie leczenia chorego z urazem pnia mózgu niezbędne jest:
- przywrócenie prawidłowej objętości ki wi krążącej,
- uzyskanie prawidłowego ciśnienia tętniczego i wymiany gazowej,
- unikanie hiperwentylacji.
We wstępnej diagnostyce należy zebrać wywiad, co do okoliczności urazu, chorób przebytych i współistniejących oraz dokonać oceny stanu neurologicznego, w tym stanu świadomości, ocenę układu krążenia i czynności oddechowej oraz ujawnienie obecności obrażeń poza-czaszkowych.
Monitorowanie stanu klinicznego chorego po ciężkim urazie głowy opiera się na badaniu parametrów klinicznych (ciśnienia wewnątrzczaszkowego, krzywej Ekg, ciśnienia tętniczego, pulsoksymetrii, równowagi wodno-elektrolitowej), świadomości, stanu źrenic i obecności niedowładów kończyn.
Standardem postępowania w ostrej fazie pourazowej pnia mózgu jest konsultacja neurochirurgiczna (po wcześniejszym wykonaniu badania MR głowy), która powinna rozstrzygnąć, czy chory wymaga leczenia operacyjnego lub zachowawczego. W przypadku pierwszym należy określić tryb przystąpienia do operacji — natychmiastowy, czy pilny.