Pompy strumieniowe (strumienice) są maszynami do przenoszenia cieczy, gazu lub ciała sypkiego, działającymi na zasadzie zjawiska Venturiego.
Czynnik roboczy (ciecz, para lub gaz) przepływa przez dyszę zasilającą pompy. VV miejscu przewężenia powstaje podciśnienie i wskutek tego z przestrzeni ssawnej zasysany jest czynnik przenoszony (ciecz, gaz, dało sypkie), a następnie tłoczony przez dyfuzor do przewodu tłocznego.
Ze względu na rodzaj czynnika zasilającego (roboczego) pompy strumieniowe dzielimy na: wodne, parowe i gazowe.
Ze względu z kolei na stan skupienia czynnika roboczego i zasysanego pompy strumieniowe można podzielić na następujące trzy grupy, w których:
— strumień roboczy i zasysany mają jednakowy stan skupienia,
— strumień roboczy i zasysany mają różne stany skupienia i stany te podczas mieszania nie ulegają zmianie,
— jeden z czynników zmienia całkowicie stan skupienia.
Zaletami pomp strumieniowych są:
— prostota konstrukcji i brak części ruchomych,
— mała wrażliwość na zanieczyszczenia pompowanej cieczy,
— duża swoboda w doborze materiałów konstrukcyjnych.
Pompy strumieniowe nie są jednak pozbawione wad. Najistotniejsze z nich to:
— mała sprawność,
— mieszanie się czynnika roboczego z zasysanym, co w znacznym stopniu ogranicza zakres ich stosowania.
Na statkach stosowane są głównie dwa rodzaje pomp strumieniowych: wodne i parowe.
Schemat i zasadę działania wodnej pompy strumieniowej przedstawia rysunek
Wodna pompa strumieniowa składa się z dyszy roboczej, komory zasysania, komory mieszania i dyfuzora.
Czynnik roboczy (woda) o ciśnieniu p1 dopływa do dyszy roboczej 1. Energię ciśnienia przed dyszą obrazuje słup wody w manometrze hydraulicznym 6. Oprócz energii ciśnienia płynąca woda ma jeszcze energię prędkości, której wielkość
2
. a
Przedstawia odcinek o wartości ~ .
2
155