Pompy strumieniowe (slrumienice) są maszynami do przenoszenia cieczy, gazu lub ciała sypkiego, działającymi na zasadzie zjawiska Venturiego.
Czynnik roboczy (ciecz, para lub gaz) przepływa przez dyszę zasilającą. W miejscu przewężenia powstaje podciśnienie i wskutek tego z przestrzeni ssawnej zasysany jest czynnik przenoszony (ciecz, gaz, ciało sypkie), który następnie jest tłoczony przez dyfuzor do przewodu tłocznego.
Ze względu na rodzaj czynnika zasilającego (roboczego) pompy strumieniowe dzielimy na: wodne, parowe i gazowe.
Ze względu z kolei na stan skupienia czynnika roboczego i zasysanego, pompy strumieniowe można podzielić na następujące trzy grupy, w których:
— strumień roboczy i zasysany mają jednakowy stan skupienia,
— strumień roboczy i zasysany mają różne stany skupienia i stany te podczas mieszania nie ulegają zmianie,
— jeden z czynników zmienia całkowicie stan skupienia.
Zasadniczą cechą wyróżniającą pompy strumieniowe spośród innych rodzajów pomp jest brak mechanicznego organu czynnego. Wszystkie inne pompy mają mechaniczny organ czynny (roboczy) w postaci tłoka, wirnika, łopatek itp., który swym ruchem pośredniczy w przenoszeniu energii cieplnej pary lub energii elektrycznej na czynnik pompowany. W pompach strumieniowych natomiast czynnik roboczy działa bezpośrednio na czynnik pompowany. Zaletami pomp strumieniowych są:
— prostota konstrukcji i brak części ruchomych,
— mała wrażliwość na zanieczyszczenia pompowanej cieczy,
— duża swoboda w doborze materiałów konstrukcyjnych.
Istotnymi wadami natomiast są:
— mała sprawność,
■— mieszanie się czynnika roboczego z zasysanym, co w znacznym stopniu ogranicza zakres ich stosowania.
172