OMiUP t1 Gorski3

Pompy wyporowe charakteryzują się przetłaczaniem oddzielnych dawek cieczy. Wywołuje to zmienność wydajności pomp w czasie, zwaną nierównomiernością wydajności.

Nierównomierność wydajności najłatwiej jest przedstawić na przykładzie pompy tłokowej, napędzanej silnikiem elektrycznym poprzez przekładnię zębatą i mechanizm korbowy.

Wydajność teoretyczna pompy w czasie suwu wytłaczania (połowa pełnego obrotu) wynosi:

(2.26)

gdzie:

F — powierzchnia tłoka,

D — średnica cylindra,

S — skok tłoka.

Wydajność ta jest zmienna w czasie jednego skoku tłoka i na skutek nieściśliwości pompowanej cieczy, proporcjonalna do prędkości chwilowej tłoka. Chwilowa wydajność pompy wynosi zatem:

(2.27)

dQ_th = F • dS = F ■ c • dt

c — prędkość tłoka, t — czas.

T

Rys.2.8. Wykres zależności prędkości tłoka i chwilowej wydajności od kąta obrotu korby.

Jeżeli przez x oznaczamy drogę, jaką przebył tłok od momentu ruszenia z górnego martwego punktu, to w momencie wychylenia ramienia korby o kąt (3 wyniesie ona w przybliżeniu (nie uwzględnia się wpływu skończonej długości korbowodu):

(2.28)

x = r - r • cos(3 = r • (1 - cos(3)

43