36011 symbol027

54

Mapa 1. Rozmieszczenie znalezisk wodnych KPL Numeracja zgodna z tabelą znalezisk wodnych KPL (tab. 1)

Ze względu na formy amfor (Jankowska 1980, 52), stanowiska wielkopolsko-chełmińskie zaliczane są przez badaczy do wczesno-wióreckich (zaokrąglony, łagodny brzusiec: Grójec, Łękno, Malan-kowo, Płużnica, Świętosław - Gabałówna 1963, 54), natomiast znaleziska pomorskie wiązać możemy z młodszą częścią fazy wiórec-kiej (brzusiec profilowany, dwustożkowy: Gózd, Grudna, Storkowo, Świnoujście).

W obrębie 17 zespołów KPL wystąpiło łącznie 14 takich, w których skład wchodziły naczynia. Spośród tej grupy na obszarze wielkopolsko-chełmińskim wystąpiło 11 zespołów, zaś na Pomorzu zaledwie 3 zespoły. Zaznaczyć należy, iż ogólna liczba stanowisk (pojedyncze znaleziska i zespoły) na Pomorzu i w Wielkopolsce jest identyczna (tab. 1, mapa 1). Specyficzne zestawy samych naczyń znamy z Wielkopolski (Łękno, Grójec, Świątniki), ziemi chełmińskiej (Malankowo, Płużnica) zaś w jednym przypadku z Pomorza środkowego (Łękno).

Odmiennie przedstawia się sytuacja w odniesieniu do czwo-rościennych siekier krzemiennych. Dwa znane zespoły, w których wyłącznie one wystąpiły, pochodzą z Pomorza zachodniego (Węgorza, Słonowice). Również pojedyncze znaleziska tych narzędzi częściej spotykamy na Pomorzu niż w wielkopolsce (tab. 1).

B. Balcer omawiając wytwórczość krzemienną grupy ustowskiej KPL z Pomorza zachodniego, zauważa występowanie siekier głównie jako znalezisk luźnych, zaś brak ich wśród pozostałości osadniczych (Balcer 1983, 173) . Z naszej strony dodajmy, że w porównaniu z Wielkopolską, dominują one w grupie znalezisk wodnych.

W kategorii naczyń stwierdzić można nierównomierną częstotliwość występowania pucharów lejkowatych i amfor. Na zjawisko to zwracano uwagę we wcześniejszych publikacjach, jednakże w sposób niezbyt precyzyjny (Gabałówna 1963, 56; Cofta-Broniew-ska, Kośko 1982, 70). Frekwencja obu typów jest zbliżona, gdy rozpatrujemy wszystkie znaleziska wodno-torfowe (puchary - 9 stanowisk, amfory - 13 stanowisk). Różnice pomiędzy nimi zarysowują się dopiero w momencie uwzględnienia kontekstu sytuacyjnego. W zespołach źródeł częściej bowiem występują amfory (8 przypadków) niż puchary lejkowate (2 przypadki) , przy czym jedynie ze Świętosławia znamy sytuację, gdy towarzyszyły one sobie.

Z powyższą predylekcją do składania amfor w zespołach zaś pucharów lejkowatych samodzielnie, koresponduje znany fakt uszkodzeń szyjek naczyń KPL (Cofta-Broniewska, Kośko 1982, 70). Ceramika ze śladami tego zabiegu wystąpiła na stanowiskach pomorskich (Gózd, Łękno, Świnoujście) oraz wielkopolsko-chełmińskich (Łękno, Grójec, Malankowo, Słupia Wielka, Świętosław). Zaledwie w jednym przypadku był to luźno znaleziony puchar lejkowaty (Słupia Wielka). Na pozostałych stanowiskach, w 85 % sytuacji mamy do czynienia z zespołami konstytuowanymi przez amfory. Tak więc, uznać należy powszechność uszkadzania partii przywylewo-wych naczyń KPL składanych do środowisk wodnych, z zastrzeżeniem