Przy takiej algebraicznej metodzie myślenia rzeczy ujmuje się za pomocą rachunku i przestrzeni, nie widzimy ich, lecz poznajemy po pierwszych cechach. Rzecz przechodzi koło nas jakby opakowana, zdajemy sobie sprawę z tego, że istnieje, uwzględniamy bowiem przestrzeń, jaką zajmuje, ale widzimy tylko jej powierzchnię.
Teoria badań Skwarczyńska,
Sztuka jako chwyt (1917), przeł. R. Łuzny (w: literackich za granicę. Antologia, red. S. Kraków 1986, tom 2, cz. 3.