37139 S5001384

130

niemowlę, gdy po raz pierwszy widzi je w szpitalu. W domu Franek musi zrobić w swoim pokoju miejsce na łóżeczka Teraz nieufnie obserwuje wszystka co dzieje się w mieszkaniu. Od momentu pojawienia się maluszka starszy brat zaczął znowu sypiać ze smoczkiem. W zasadzie do tej pory całkiem dobrze dawał sobie radę Z mówieniem i znał wiele słów, ale teraz powrócił znowu do języka niemowlaków, co oczywiście bardzo denerwuje mamę. „Mów porządnie!” Na tę reprymendę Franek wybucha płaczem. Często, kiedy mama jest właśnie w trakcie przewijania bądt karmienia malucha, pierworodny woła ją głośno: „Chodź szybko do mnie!” Naf częściej oczywiście nic się nie dzieje. Kobieta krzyczy: „Nie teraz widzisz przecież, że karmię małego!" Chłopiec wciąż powtarza sio-wa, które zaczynają niepokoić matkę: Jak nie będziecie widzieć, to wyrzucę go przez okno!” Dlatego też najczęściej każe chłopcu wyjść, gdy zajmuje się młodszym synkiem. Zaczyna też zastanawiać się, czy nie przenieść łóżeczka do sypialni. Kiedy Franek się o tym dowiaduje, krzyczy i wpada w szał. „On może spać w waszej sypialni! A mnie to już w ogóle nie kochasz!”

Co za tym stoi? - strach przed odrzuceniem

Często rodzice mają idealistyczne wyobrażenia o tym, z jakim zachwytem zostanie przyjęte nowe dziecko w rodzinie przez ich starszą pociechę (lub pociechy). Na początku rzeczywiście - nastawienie rodzeństwa do malca z reguły jest pozytywne. Na ogół postrzegają go w nierealny sposób, chcą się z nim bawić i nauczyć rzeczy, które potrafią najlepiej robić. W praktyce jednak wraz z przyjściem dziecka na świat pojawia się sporo problemów.

Z jednej strony takie maleństwo w rodzinie „obłożone” jest dla starszych dzieci wieloma zakazami. Nie można go dotykać, trzeba być cicho, kiedy śpi, nie można zjeść sobie troszkę tej smacznej papki przygotowywanej dla niego. Z drugiej strony niemowlę właśnie w tej fazie początkowej wymaga intensywnej opieki, wiele uwagi i zaangażowania, co może oznaczać, że rodzice będą mieli mniej czasu dla starszych dzieci. A więc mama mimowolnie nie jest w stanie poświęcić swojej starszej pociesze tyle pełnej miłości uwagi, jak to bywało wcześniej. Już sam ten fakt może prowadzić do rywalizacji między rodzeństwem.

Często obserwuje się, że wraz z pojawieniem się nowego dziecka w domu, starsze dzieci powracają do zachowań z okresów niemowlęcych: znowu ssą kciuka, piją z butelki i moczą się w nocy. Mają tym samym nadzieję, że będą traktowane w ten sposób co braciszek czy siostrzyczka i tak samo trzeba będzie się o nie troszczyć. Najczęściej skutek jest odwrotny, rodzice są niezadowoleni, bo takie zachowanie stwarza im dodatkową pracę.

Może dojść również do rywalizacji w obrębie własności. Starsze dzieci kategorycznie oświadczają, że „mała/y” nie mogą bawić się ich zabawkami i nie dostaną ich kołderki-przytulan-ki, albo też niezwykle skrupulatnie pilnują tego, żeby dostawać takie same zabawki jak ich młodszy braciszek czy siostrzyczka 1 nawet wtedy, kiedy nie są one już dla nich odpowiednie. Gdy nie spełnia się owych życzeń, dochodzi do wybuchów złości oraz gróźb pod adresem maluszka albo rodziców.

Oczywiście dochodzi też do kłótni co do pozycji w rodzinie. Starsze dziecko skarży się, że wszyscy troszczą się tylko o niemowlaka. W sytuacjach ekstremalnych po to, aby znowu stać w centrum zainteresowania, będzie stwarzało poważne nudności - narzeka na bóle, wciąż się kłóci, a nawet ucieka.

Jak postępować - zaangażować rodzeństwo

Kiedy w rodzinie jest jedno dziecko, a oczekuje się na przyjście jego brata lub siostrzyczki, ważne jest, aby przygotować