37541 P1170421

A4mm Walus

j£Er1	V t
	\ %
R-: :• ' -* i
i -% .	/ J

Ryc. 4. Piórkowo. woj. rJbląg- Kurhan 2 (V), popielnice z grobu wkopanego w nasyp

miejscu największej wydętości brzuśca lub nieco powyżej i nakryte były misami w kształcie wycinka kuli. Jedna z nich miała otwór w dnie, natomiast druga ucho wychodzące z krawędzi wylewu (ryc. 4:1 i 4).

Kurhan 301) położony w centralnej partii cmentarzyska zawierał tylko jeden grób. który można łączyć z omawianą fazą. Znajdował się on pod nasypem kurhanu w unikalnej pod względem konstrukcji obstawie kamiennej Komorę grobową tworzyło bowiem siedem kamieni o identycznych niemal rozmiarach i kształtach, ustawionych ściśle jeden przy drugim na poziomie pierwotnego gruntu. Natomiast na ich góraycfe

Hyc. 5. Piórkowo. woj. Elbląg. Kurhan 3 (HX grób w obudowie kamiennej w formie „studził”. Fot. J. M Kowalski

krawędziach znajdowały się nieco mniejsze kamienie ułożone w krąg w kilku warstwach. Całość tej konstrukcji miała ok. 1 m wysokości i przypominała „studnię” (ryc. 5). Od strony południowej grób otoczony był półkręgiem z dużych kamieni. Wewnątrz komory grobowej, bezpośrednio w piasku, stała popielnica z jednym dużym uchem taśmowatym. baniastym brzuścem, wyodrębnioną cylindryczną szyjką i dnem kulisto spłaszczonym. Popielnica nakryta była misą w kształcie wycinka kuli o prostej krawędzi. Oba naczynia miały powierzchnie zewnętrzne lekko wygładzone, jasnobrunatno-żółte (ryc. 6:4).

Kolejnym elementem konstrukcyjnym omawianego kurhanu był prostokątny bruk kamienny zorientowany dłuższymi bokami wzdłuż osi północny zachód południowy wschód. Północna krawędź bruku stykała się z półkręgiem kamiennym otaczającym uprzednio opisany grób. Na bruku znąjdowało się trzynaście popielnic. Były one ustawione w jednym rzędzie na całej jego długości. Większość z nich była zdobiona rytymi kreskami w układzie typowym dla ceramiki z n i III fazy rozwojowej kultury kurhanów zachodniobałtyjskich.