39403 skanuj0004 (118)

nawet 60m/$. Spoiwa ceramiczne są stosowane do wszystkich rodzajów materiałów ściernych z diamentami włącznie.

SpoiwAjPińcznc (B) są produktami tworzyw sztucznych, mają dużą wytrzymałość, elastyczność oraz właściwości polerowania powierzchni szlifowanej .Niektóre rodzaje ściernic o spoiwie żywicznym, przeznaczone do cięcia i zdzierania, mogą pracować z prędkościami obwodowymi wynoszącymi 45-r80m/s. Wadą spoiw żywicznych jest 'wrażliwość na działanie chłodziw zawierających zasady oraz na temperaturę, która nic powinna przekraczać 200-;-250°C. Spoiwa żywiczne stosowane są w ściernicach konwencjonalnych i diamentowych, w obróbce zgrubnej, a także w operacjach związanych z wygładzaniem powierzchni.

Spoiwa gumowe (R), wytwarzane z kauczuku naturalnego lub syntetycznego oraz skladnllTdW~~nadających spoiwu wymagane właściwości, wykazują dużą elastyczność oraz dużą wytrzymałość na rozciąganie i zginanie, co pozwala wykonywać tarcze ścierne o grubości do 0,1 mm. Spoiwa gumowe są mało odporne na działanie ciepła, gdyż miękną już przy temperaturze powyżej 150°C. Nie nadają się do obróbki zgrubnej z dużymi głębokościami skrawania. Mogą pracować z chłodzeniem, z wyjątkiem cieczy o właściwościach podobnych do tych, które ma nafta. Stosowane są do wyrobu ściernic przeznaczonych do cięcia* szlifowania powierzchni, kształtowych, gwintów, do szlifowania bczklowcgo (ściernice.prowadzące) oraz do bardzo gładkiego wykończenia (wygładzenia) powierzchni. Spoiwa gumowe wzmocnione mechanicznie (RF) stosowane są głównie do wyrobu tarcz ściernych przeznaczonych do przecinania z podwyższonymi prędkościami obwodowymi ściernicy.

Spoiwa metalowe (M) i galwaniczne (G) są stosowane wyłącznie do produkcji ściernic diamentowych.' Wśród spoiw metalowych najczęściej są spotykane spoiwa brązowe spiekane, _:wśród galwanicznych — spoiwa niklowe.

Spoiwa klejowe (KS), składające się z klejów glutynowych, oraz klejowo-żywiczne (KS/RZ),''złożone z klejów glutynowych i żywic samoutwardzainych, stosowane są do wyrobu narzędzi ściernych nasypowych: taśm, arkuszy, krążków itp.

Spoiwa do past ściernych składają się z mieszanin, w których skład wchodzą takie składniki jak stearyna, kwas oleinowy, parafina, wosk, tłuszcz zwierzęcy, wazelina i inne. Czasami dodawane są również: Siarka, nafta, terpentyna, dwusiarczek molibdenu itp. W za-lcźności od rodzaju składników pasty mogą mieć konsystencję ciekłą, półstałą i stałą.

_Strukturę ściernicy określa regulowany wzajemny procentowy stosunek objętościowy ścierniwa,' spoiwaT porów, tj.

ao.l)

gdzie K. jest objętością ścierniwa, V, — objętością spoiwa, V_p — objętością porów w ściernicy.

Procentowa zawartość ziarna odpowiadająca danemu numerowi struktury może być określona na podstawie następującej zależności:

K = (62-2N) %,    (10.2)

gdzie N jest numerem porządkowym (oznaczeniem) struktury (tabl. 10.3).

Wybór struktury ściernicy zależy od właściwości mechanicznych materiału obrabianego, spoiwa, od dokładności obróbki i chropowatości powierzchni, nacisków ściernicy na po-

Numer struktury N	0	1	2	3	4	5	6 j 7	^8	9	10		12	13	14 1 1
Rodzaj struktury	zwarta					średnia			1 otwarta
Objętość ziarna V:%	62	60	SS	56 i 54 1		52	50 j 48	46	44	42	40	38	36	*

wierzchnią szlifowaną oraz odmiany szlifowania. W obróbce materiałów miękkich stosowane są struktury otwarte, a w obróbce materiałów kruchych i twardych p budowie-drobiiokrystalicznej — struktury zwarte.

W ściernicach diamentowych i borazonowych odpowiednikiem struktury jest tzw. koncentracja diamentów, określająca objętościową zawartość diamentów w warstwie-roboczej (pierścieniu) ściernicy. Oznaczenia koncentracji ściernic diamentowych według, PN i GOST zestawiono w tabl. 10.4.

Tablica 10.4. Koncentracja diamentów w ściernicach według PN i GOST

PN-73/M-59102 y.	GOST %	kr cm^1	Objętościowa zawartość diamentów V
19	—i	0,83	4,7
25	25	1,1	6,2
38	-	1,66	V
50	50	2,2	12,5
75	75	3,3	13,7
100	100 ,	4,4	25,0
125	125 .,	5,5.	31,2
150	ISO	6,6	37,5
-	175	7,7	43,7
	200	8,8	50,0

^TwardoJć_śclernlcyjokreślona jest wielkością oporu, jaki stawia spoiwo przeciw odrywaniu ziarn ściernych z powierzchni narzędzia pod działaniem sił zewnętrznych. W związku z tym należy odróżniać pojęcie twardości ściernicy od pojęcia twardości ziarna. To ostatnie określa odporność materiału ziarna na odkształcenia trwałe, występujące pod wpływem-sił Skupionych działających na małe pole powierzchni.

Twardość ściernicy zależy od właściwości wytrzymałościowych spoiwa i od grubości warstewek wiązania łączącego poszczególne ziarna. Im większa jest zawartość spoiwa w objętości ściernicy, tym większa jest jej twardość. Przy większej zawartości spoiwa objętość porów jest mniejsza. Można również powiedzieć, że twardość ściernicy jest tym większa, im mniejsza jest objętość porów w stosunku do objętości całego narzędzia.

Twardość ściernic oznacza się umownie kolejnymi literami alfabetu, którym podporządkowane są określone względne objętości porów w ściernicy (tabl. 10.5).

Porowatość ściernicy, związaną ściśle z twardością, określa Związek

177

12 Obróbka skrawaniom