St2L3L Ukrwieroe nerek
minstowtj hki 'tmb. SUDi V stasna/ka H mi u*iki są aaęah&cąi ukrwUmym nsmrtsm w orgaanM Z*np«ti mi— w fc p ntęści nerki tam jest jednakowa. Karm amńdjmmk znaczna* sSaw® akrs— oś rdzerf, prmptyn przez nią bowiem ok. W* fcnw daiułyar■jarej da —-li Tek doży przepływ jeet rmąMjr z ftaigą ertUnezt a*nk
Tabela IX JSłSrkjywny prasefyw brwi pgn totki mi mdhsśt jHtaiwjl UsMmmI u niii>y«li gatunkom mmii mp^mMi
Krew jest dostarczana do nerki krótką tętnicą nerkową, która odchodzi bezpośrednio od tętnicy głównej (rys. 9.1). Tętnica nerkowa dzieli się we wnęce nerki na tętnice międzypłatowe, które u podstawy piramid dzielą się ponownie, tworząc tętnice łukowate. Od tych naczyń odchodzą prostopadle do powierzchni nerki tętnice międzypłacikowe. Od nich odchodzą tętniczki doprowadzające, które po wejściu do torebki kłębka dzielą się na sieć naczyń kapilarnych, w których zachodzi filtracja osocza krwi i powstaje mocz pier-
wotny. Naczynia kapilarne przed opuszczeniem kłębka łączą się ponownie, tworząc tętniczkę odprowadzającą. Taki układ naczyń włosowatych położonych między dwoma tętniczkami określany jest jako sieć dziwna tętnicza. Światło tętniczki doprowadzającej krew do kłębków leżących w korze nerki jest większe niż światło tętniczki odprowadzającej.
Tętniczki odprowadzające ponownie tworzą sieć naczyń włosowatych tętniczo-żylnych, otaczających kanaliki nerkowe kory (rys. 9.4). Naczynia włosowate tej sieci łączą się
Rys. 9.4. Unaczynienie nefronów korowych w żyłki, a następnie w większe naczynia żylne, które uchodzą do żyły nerkowej. Tętniczki odprowadzające kłębków leżących w pobliżu części rdzennej nie tworzą okołokanalikowego splotu włośniczkowego, lecz długie, biegną-
234