40113 skanuj0383

i nagrzewania się sprzęgła. Jeżeli moment tarcia M_r jest znacznie większy od przenoszonego momentu M, wówczas straty energii są niewielkie. Nagrzewanie się sprzęgła zależy od wielu czynników, m.in. od przewodności cieplnej materiałów ciernych, powierzchni odprowadzania ciepła oraz od liczby włączeń na godzinę itd. W dokładnych obliczeniach konieczna jest więc analiza warunków pracy sprzęgła i jego konstrukcji, aby móc ustalić wpływ podanych czynników na temperaturę nagrzania się sprzęgła. W obliczeniach przybliżonych uwzględnia się, że jednostkowa praca tarcia (przy stałym współczynniku tarcia p = const) jest proporcjonalna do iloczynu p • v. Wartość prędkości obwodowej v oblicza się na średniej średnicy tarcia D_m. Ponieważ od jednostkowej pracy tarcia zależy ilość ciepła wywiązującego się na jednostce powierzchni sprzęgła, można więc napisać warunek na rozgrzewanie w postaci

ip ‘ v) rzecz ^ (P ' v)dop    (14.1 8)

gdzie p ■ v jest wyrażone w MN/(m • s).

Wartości ip-v)_do_P, jakie można przyjąć w przybliżonych obliczeniach, są podane w tabl. 14.2.

Sprzęgło cierne wielopłytkowe (rys. 14.20) jest zwielokrotnionym sprzęgłem tarczowym. Płytki cierne są osadzone na zmianę: jedna 1 w zewnętrznej tulei 3, druga 2 w wewnętrznej tulei 4 itd. Płytki w tulejach są osadzone na wypustach w ten sposób, że ruch obrotowy mogą wykonywać tylko razem z daną tuleją, natomiast wzdłuż tulei mogą się przemieszczać swobodnie. Każda tuleja stanowi element związany w innym wałem.

Włączanie sprzęgła następuje przez przesunięcie nasuwy <5, która za pomocą dźwigni 5 dociska zespół płytek (na rys. 14.20 przedstawiono sprzęgło włączone).

Rys. 14.20. Sprzęgło cierne wielopłytkowe

1,2 — płytki cierne, 3 — tuleja zewnętrzna, 4 — tuleja wewnętrzna, 5 — dźwignia, 6 — nasuwa [16]

383