45242 socjologia (11)

Twarz to jedna z najbardziej ekspresyjnych części naszego ciała. Wyraża stany uczuciowo -emocjonalne, nastroje oraz reakcje na określone wypowiedzi i zachowania. Poszczególne elementy twarzy charakteryzują się różną ekspresyjnością. Dużą paletę ekspresji można wyrażać za pomocą brwi:

*    całkowite uniesienie do góry - niedowierzanie

*    uniesienie brwi do połowy - zdziwienie *stan normalny - uczucia neutralne

*    obniżenie do połowy - zakłopotanie *obniżone w sposób całkowity - złość

Równie sugestywna w wyrażaniu ekspresji jest okolica ust, a dokładniej zróżnicowane położenie kącików ust, które wyraża stany emocjonalne od zadowolenia (kąciki ust uniesione do góry) do przygnębienia (kąciki ust opuszczone w dół).

Niezwykle istotny w każdej komunikacji jest kontakt wzrokowy pomiędzy rozmówcami. Przeprowadzone badania wykazały, że podczas rozmowy rozmówca koncentruje się na oczach drugiej osoby aż przez 43% całego czasu. Podstawowa funkcja kontaktu wzrokowego polega na dostarczaniu komunikatów relacyjnych. Oznacza to, że jednostka patrząc na swojego rozmówcę nie tylko wyraża swoje zainteresowanie daną osobą, ale także spotyka się z negatywną lub pozytywną reakcją rozmówcy na swoje zainteresowanie. Podczas rozmowy kwalifikacyjnej kandydat stara się nawiązać kontakt wzrokowy ze swoim rozmówcą, aby przekazać mu w ten sposób swoje kompetencje lub czy zainteresowanie firmą. W przypadku, kiedy rozmówca jest zainteresowany danym kandydatem, będzie w sposób pozytywny reagował na te próby. Inna funkcja kontaktu wzrokowego zawiera się w redukcji rozproszenia. Jeżeli chcemy zwiększyć własną koncentrację, to musimy zmniejszyć ilość odbieranych przez nas bodźców. Ponieważ poprzez kanał wzrokowy odbieramy określoną ilość bodźców, więc jeżeli chcemy zwiększyć naszą koncentrację na określonym aspekcie danej sytuacji, powinniśmy ograniczyć kontakt wzrokowy. Ekspresja oczu to nie tylko patrzenie, ale także zmienianie się wielkości źrenic (od 2 do 8 milimetrów), mruganie (średnio co 3 - 10 sekund), poziom otwarcia oczu (szeroko otwarte bądź przymknięte) oraz określony wyraz oczu (np. "mordercze" spojrzenie). Kolejnym przejawem komunikacji niewerbalnej jest dotyk. Dotyk charakteryzuje się bardzo dużą siłą oddziaływania. Często jest powiązany z seksem lub agresją i dlatego społeczeństwo wykształciło pewne normy, które określają zakres i obszar dotyku. Akceptowany zakres i obszar dotyku jest wyznaczany przez charakter zaistniałego związku międzyludzkiego. Istnieją sytuacje, w których trudno uniknąć kontaktu cielesnego, ale w których dotyk zostaje zaakceptowany. Takie sytuacje pojawiają się w sporcie, podczas wizyty u lekarza, podczas tańca czy w trakcie składania życzeń bądź gratulacji. Każda z tych sytuacji charakteryzuje się innymi regułami, ale w żadnej z nich nie zachodzi związek pomiędzy dotykiem a poczuciem intymności. W każdej z wyżej wymienionych sytuacji mamy do czynienia z dotykiem funkcjonalnym. Do najważniejszych funkcji komunikacyjnych dotyku możemy zaliczyć: pocieszenie lub wspieranie drugiej osoby, funkcję afiliacyjną i funkcje władzy. Komunikacja za pomocą dotyku pełni ważna rolę w pocieszaniu osób. które potrzebują psychicznego wsparcia. Za pomocą dotyku możemy wyrazić naszą sympatię bądź współczucie. Dotyk jest niezwykle ważny w kontaktach pomiędzy rodzicami a dzieckiem, gdyż kształtuje bliskie relacje. Przekaz, który chcemy przekazać za pomocą dotyku jest uzależniony od rodzaju relacji. W przypadku bliskich związków może oznaczać sympatię i życzliwość, ale w kontaktach służbowych może komunikować władzę, dominację i określony status społeczny.

Podczas wzajemnej komunikacji ważną rolę odgrywają gesty. Porozumiewające się ze sobą jednostki nieustannie wykonują określone ruchy ciała, np. poruszają głową lub rękoma. Ruchy te posiadają ścisłą koordynację z mową i należą do procesu komunikacji. Poruszanie