47284 Zdjęcief2

okolicznościowe akademie, które z kolei ustępują nową formą, jaką są galowe koncerty i przedstawię ma. Od kilku już lat kształtuje się tradycja organizowania galowego koncertu (transmitowanego przez radio i telewizję) zamiast centralnej akademii pierwszomajowej. W przeddzień majowego święta odbywają się uroczyste spotkania przedstawicieli centralnych i wojewódzkich władz partyjnych i państwowych z ludźmi pracy. W trakcie tych spotkań wręczane są odznaczenia państwowe i wojewódzkie, nagrody państwowe i resortowe, dyplomy, oraz inne wyróżnienia za ofiarną pracę i obywatelską postawę. Analogiczne spotkania organizowane są w zakładach produkcyjnych, urzędach, uczelniach itd.

Do powszechnych elementów obyczaju świętowania 1 Maja zaliczyć dziś można takie formy, jak: przesyłanie okolicznościowych karnetów (kart pocztowych) z pierwszomajowymi pozdrowieniami i życzeniami, rodzinne uczestnictwo w pochodzie pierwszomajowym oraz w organizowanych później imprezach kulturalnych i rozrywkowych, oddawanie do użytku nowych obiektów przemysłowych, socjalnych i domów mieszkalnych w tzw. „majowym prezencie dla Ojczyzny’.

Pierwszomajowe święto znalazło również swoje od

zwierciedlenie w sferze życia rodzinnego; odświętny wystrój wnętrz mieszkalnych (dekorowanie kwiatami i zielenią), kameralne spotkania rodzinno-towarzyskie, weekendowe wyjazdy do podmiejskich ośrodków wypoczynku niedzielnego itd. W ostatnich latach obserwujemy narastanie tendencji do upowszechniania się owych rodzinno-towarzyskich form świętowania 1 Maja.

O kształtowaniu się coraz to nowych tradycii pierwszomajowych w życiu naszego społeczeństwa' ńi-sał K. Danek na łamach „Trybuny Ludu" Święto

1 Maja — czytamy w jego artykule — weszło mocno ■ trwale w sferę obyczaju, znajduje wyraźne odbicie _w życiu prywatnym, a jego spontaniczność coraz mocniej sięga indywidualnych zachowań i osobistych planów. Uporządkowane mieszkania, domy i obejścia, flagi zdobiące balkony i ogródki działkowe, świąteczne ubrania i fryzury, rosnąca z każdym rokiem liczba wysyłanych do przyjaciół w kraju i za granicę pozdrowień, zabieranie dzieci przez manifestujących rodziców, coraz częstsze odwiedziny wzajemne połączone z prawdziwie świątecznymi uciechami stołu — wszystko to upowszechniło się w naszych oczach z roku na rok, aby stać się dla milionów Polek i Polaków regułą obyczajową. Młodzi wyznaczają sobie spotkania na pochodzie czy po pochodzie, wszystkie generacje według programu obchodów i imprez układają program tego szczególnego dnia. Obok wkładu zbiorowego, oblicze i treść święta coraz bardziej określają inicjatywy indywidualne — przypięte w tym dniu miniaturki odznaczeń, chorągiewki w rękach dzieci, bukiety wiosennych kwiatów, baloniki, specjalnie uszyte barwne sukienki...” W charakterystyce powyższej znajdują się elementy mające swoje odniesienia także do innych form aktualnej rytualizacji naszego życia publicznego, jak: obchody święta lipcowego czy Dni Oświaty, Książki i Prasy, obrzędy i święta zawodowe itd.

Aktualnie coraz do silniejszy akcent kładzie się na stwarzanie szerokiej gamy różnorodnych form rozrywkowych i wypoczynkowych w tych świątecznych dniach, takich jak: festyny ludowe, widowiska histo-ryczno-folklorystyczne, karnawały młodzieżowe, wystawy kwiatowe, przedstawienia teatralne i kabaretowe, pokazy filmowe na świeżym powietrzu, koncerty igrzyska sportowe, kiermasze książkowe i pamiątkarskie, wystawy plastyczne itd. Większość tych imprez

93