50148 Scan10096

się dokładnego czworakowania z omijaniem, można zastosować współzawodnictwo indywidualne, a później zespołowe.

33.    Wyścigi na czworakach

Przygotowanie: Dzieci siadają skrzyżnie rzędami (liczba ćwiczących w każdym rzędzie jednakowa) przed linią startu. W odległości kilku kroków od linii startu rysujemy linię mety, na której ustawiamy chorągiewki naprzeciwko każdego rzędu.

Zabawa: Na sygnał, pierwsze dzieci z rzędów biegną na czworakach do swojej chorągiewki, obiegają ją wkoło, a następnie zwykłym biegiem wracają do swojego rzędu i siadają na końcu. Wychowawczyni wymienia kolejność, w jakiej dzieci wykonały zadanie.

Jeśli grupa dzieci jest sprawna, to w czasie biegu na czworakach może wykonać dodatkowe, ustalone przed zabawą czynności, np. przejście pod bramką, przez okienko (obręcz ustawioną pionowo i trzymaną przez wyznaczone dzieci) itp.

34.    Niedźwiedź skrada się do ula

Sprzęt: Ławki gimnastyczne.

Przygotowanie:    Ławki zaczepione skośnie na 3-^4

szczeblu drabinki. Dzieci, podzielone na tyle grup, ile ławek, stoją w kolejkach przed ławkami.

Zabawa: Na polecenie, pierwsze dziecko (niedźwiedź) z każdego rzędu idzie na czworakach pod górę po ławce, a następnie ostrożnie schodzi po szczeblach drabiny w dół. Początkowo należy zabawę przeprowadzić z wszystkimi dziećmi przy jednej ławce, ażeby oswoić je z wysokością, zapewnić pomoc i ochronę.

• Głównym składnikiem ruchowym tych zabaw jest bieg, który jako ćwiczenie użytkowe ma duże znaczenie dla usprawnienia dzieci. Ćwiczy szybkość, zręczność, wytrzymałość, pobudza czynność serca i płuc oraz przemianę materii.

Szczególne znaczenie mają zabawy bieżne w okresie chłodnych dni, gdyż najskuteczniej i najszybciej rozgrzewają dzieci. W czasie zabaw należy zwracać uwagę, ażeby bieg odbywał się lekko, na palcach, ze swobodną, naturalną pracą ramion i nóg. Wśród zabaw bieżnych możemy wyodrębnić różne ich rodzaje: zabawy bieżne masowe, zabawy bieżne z elementem orientacji, zabawy bieżne z pościgiem oraz wyścigi.

W zabawach bieżnych masowych biorą udział równocześnie wszystkie dzieci. Ruch w nich jest intensywny, lecz swobodny. W czasie biegu należy zwrócić uwagę na wzajemne wymijanie się bez potrącania. Zabawy te stosujemy we wszystkich grupach dzieci. Są one dość męczące i należy je przeplatać spokojniejszym ruchem. W zależności od warunków atmosferycznych dozujemy czas ich trwania. W chłodnych porach roku stosujemy ich więcej.

Zabawy bieżne z elementem orientacji cechuje ruch niezbyt nasilony. Wyrabiają one orientację, spostrzegawczość, szybkość decyzji, uczą swobodnego chodu i biegu na palcach oraz szybkiej reakcji na bodźce słuchowe i wzrokowe. W miarę opanowywania przepisów należy powiększać ich liczbę, a w zabawach z dziećmi starszymi skracać czas reakcji na sygnały, a nawet posługiwać się zamiast poleceń słownych — sygnałami umownymi.

Zabawy bieżne z pościgiem wymagają szybkiej orientacji i decyzji oraz większej zręczności. Z tych też względów nie stosujemy ich w grupie trzy-, czterolatków,

Z

59