znaleźć nawet jego ciała. Powrotna droga Krasausa do Raymu wiodła piw via Appia, wzdłuż której ustawiono 6 tysięcy krzyży a przybitymi b||^ mlcami, wziętymi do niewoli. Rosprossone oddalały niewolników biły iię w rttnych częściach Italii.
Paplanie Spartakusa wywarło silny wpływ na dalsaa łoay apołwpfo rzymskiego. Wykazało ono, te niewolnicy nie byli w stania wyawoiifi dę en. przy nąjwiększym wysiłku > ich strony. Powstania to stała się jednak przestrogą dla warstw posiadających w Rtymie, pnycsynlło ale do ich bpi dagi, czego wyrazem stały się reformy 70 r. Konsulami (ostali zwycięscy w, niewolniczej*, Krassus i Pompej us* Wiaky właściciele aiemscy uczęłi fepfc wo wprowadzi pewne zmiany w swych posiadłościach, prowadoąc* w kant kwepęji dopohpweaia kwa niewolników.
Państwo rzymskie w I w. p.n.e. wykazywało już wyraźne znamiona kryzysu. Ustrój miasta-państwa nie odpowiadał potrzebom światowego Imperium, lecz rządząca Rzymem garstka ludzi nie rozumiała zasadniczych zmian społecznych, jakie zaszły w strukturze państwa. Wyrosły nowe, silne ekonomicznie warstwy społeczne jak ekwici, arystokracja municypalna w miastach italskich czy zaczynająca nabierać znaczenia arystokracja prowincjonalna. Nobilitas nie wyciągnęła z tych zmian żadnych wniosków, nie chciała się z nikim dzielić zyskami Ł władzą. W okresie schyłku republiki grupa rządząca nie tylko nie wykazała tendencji do rozszerzania Się, ale wręcz przeciwnie ograniczała się do coraz mniejszej liczby osób. WI w. trudno jest już mówić o rządach całej nobilitas, bowiem w warstwie tej nastąpiło znaczne zróżnicowanie. Proces rozbicia ekonomicznego i politycznego arystokracji senatorskiej został znacznie przyspieszony przez reformę wojskową Mariusza. Wzmacniała ona pozycję wodza, regułą stało się wieloletnie kierowanie armią. Namiestnik prowincji, w której toczyła się wojna, sprawował dowództwo ąź do jąj zwycięskiego zakończenia. Wobec przedłużania się namiestnictwa w prowincjach objętych wpjną zaczęto stosować jako zaaadę długoletni okres zarządzania także w prowincjach spokojnych. Regułą stało się przynajmniej trzyletnie namiestnictwa
Jakie były ekonomiczne i polityczne konsekwencje tej formy zarządzania prowincjami? Wzrosły znacznie majątki tych, którzy uzyskali stanowisko namiestnika, zwłaszcza w prowincji dającej możliwość prowadzenia wojny i zdobycia wielkich łupów. Zróżnicowanie ekonomiczne nobilitas przyspieszyła również dyktatura Sulli (811-79 r. p.n.e.), który rozdał lub sprzedał za bezcen swoim zwolennikom mąjątki proskrybowanych. W ten sposób wyrosły olbrzymie fortuny członków rodziny samego dyktatora, a także słynnego mówcy Kwintusa Horten-m